جهان در سالی که گذشت؛ 2016 سال حیرت و ترور

January 2, 2017, 12:23 am

≫ Next: واکنش وزارت خارجه به مناقشه گازی بین ایران و ترکمنستان

≪ Previous: «قزاقستان» و «ازبکستان» به دنبال توسعه بیش از پیش مناسبات

$

0

0

ایراس: این سال پر بود از انتخابات‌ها و همه‌پرسی‌هایی که کمتر کسی نتایج آن‌ها را درست پیش‌بینی کرده بود. همزمان تقریبا روزی نبود که یک عملیات تروریستی در گوشه‌ای جهان به وقوع نپیوندد.   در این گزارش نگاهی داریم به مهمترین رخدادهایی که در سال گذشته در جهان رخ داد. در گزارش پیش رو به دلیل گستردگی تحولات خاورمیانه، به رخدادهای این منطقه اشاره نشده در گزارش‌های دیگری به صورت جداگانه به این تحولات می‌پردازیم. کاخ سفید و کلاه گیس زرد پیروزی «دونالد ترامپ» میلیاردر آمریکایی در انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده شاید مهمترین رخداد ماه‌های پایانی  سال 2016 باشد، رویدادی که به گفته «جاش ارنست» هضم آن حتی برای کاخ سفید نیز دشوار بود. «هیلاری کلینتون» که با وجود فساد مالی و رسوایی‌های بیشمار، تا شکست «برنی سندرز» رقیب دموکراتش و دستیابی به نمایندگی حزب دموکرات در انتخابات تاب آورده بود، در ایالتهای مهمی همچون «پنسیلوانیا» و «کارولینای شمالی» که به صورت تاریخی طرفدار دموکراتها بوده‌اند، نتیجه را واگذار کرد و با احتساب سیستم شمارش آرای الکترال، شکستی سهمگین را متحمل شد. خانم کلینتون البته شکست را پذیرفت ولی در اقدامی عجیب ابتدا «رییس پلیس فدرال» FBI و سپس «روسیه» را به عنوان مقصر به پشتیبانان مالی‌اش معرفی کرد. پذیرش نتیجه برای شهرنشینان آمریکایی نیز دشوار بود. چندان که شهرهای بزرگ تا چند هفته پس از انتخابات شاهد راهپیمایی و اعتراض تظاهرکنندگانی بود که ریاست جمهوری ترامپ را «غیرقانونی» می‌دانستند. با این همه ترامپ در بیستمین روز سال نوی میلادی به عنوان ریاست جمهوری آمریکا کاخ سفید را از اوباما تحویل خواهد گرفت و آنچه از مناظره‌‌های جنجالی انتخابات 2016 برجای ماند روسیاهی است بر چهره کشوری مدعی دموکراسی که مردم را در منگنه انتخاب میان یک  دروغگوی فاسد و یک میلیاردر پریشان حال می‌گذارد. در این میان گزینه ترامپ برای پست وزارت خارجه ایالات متحده هم جنجال آفرین شد. ترامپ که از منتقدین جدی سیاست خارجی اوباما در سوریه بود با انتخاب «رکس تیلرسون» 64 ساله که روابط بسیار نزدیکی با «ولادیمیر پوتین» رئیس‌جمهور روسیه دارد نشان داد در سیاست خارجی‌ راه خلف خود را پیش نخواهد گرفت.    برگزیت و پیامدهایش پیروزی ترامپ در انتخابات آمریکا نخستین نتیجه شوکه‌کننده سال 2016 نبود. پیش از آن انگلیسی‌ها در روزهای پایانی ماه ژوئن  (تیر ماه) با رای «آری» به برگزیت _خروج انگلستان از اتحادیه اروپا_ جهان را حیرت‌زده کردند. حامیان ماندن در اتحادیه اروپا پس از ماه‌ها تلاش سخت، شکست خوردند و پیامد آن ارزش پوند انگلستان در برابر دلار با سقوطی کم‌سابقه به پایینترین میزان از سال 1985 (تا آنروز) رسید. برای «دیوید کامرون» نخست وزیر وقت هم که رهبری کمپین «موافقین ماندن» را بر عهده داشت راهی جز استعفا باقی نماند. «ترزا می» هم‌حزبی میانه‌روی کامرون که باوجود تمایل به ماندن کشورش در اتحادیه اروپا، به گونه‌ای سیاستمدارانه خود را چندان درگیر کمپین‌های پیش از همه‌پرسی نکرده بود، جای کامرون را در شماره 10 خیابان داونینگ گرفت و وعده داد که با احترام به رای مردم، روند خروج از اتحادیه اروپا از ماه مارس 2017 آغاز شود. روندی که به نظر می‌رسد رسیدن به نقطه پایان رسمی آن تا 2019 به درازا انجامد.     روسیه و ترکیه : متحد یا دشمن در واپسین روزهای مانده از سال «آندری کارلوف» سفیر روسیه در آنکارا، حین بازدید از یک نمایشگاه عکس، مورد حمله چند فرد مسلح ناشناس قرار گرفت. خبر کوتاه بود، تصویری که برجای گذاشت اما تصویری تمام قد از خشونتی عریان بود که جهان را در پنج سال گذشته حیرتزده کرده است.    اردوغان که کودتای نیمه شب تابستان را به مدد ارتباط با مردمش از راه «فیس تایم» و درخواست از آنان برای «برقراری نظم بر پایه قانون اساسی» از سر گذرانده بود، تسویه حسابی گسترده در نیروهای دولتی را در دستور کار قرار داد.   ضارب سفیر روسیه اما بنا بر گزارش‌ها از جمله کسانی بود که بعد از کودتا به دلیل ارتباط با طرفداران «فتح‌الله گولن» از اداره پلیس آنکارا اخراج شده بوده است. از سوی دیگر پوتین که در روابط مسکو آنکارا سالی پر فراز و نشیب را مدیریت کرده بود در واکنش به ترور سفیر روسیه آنرا «اقدامی تحریک‌آمیز برای تضعیف فرایند صلح سوریه» توصیف کرد. پنج سال تمام از بحران سوریه گذشت و آزادی حلب در آخرین ماه‌های سالی که گذشت نقطه عطفی بود درر تاریخ این بحران پنجساله. ایالات متحده که سال 2016 را با اعلام شکست در مذاکرات ژنو2 و ساماندهی نشست بی‌نتیجه ژنو3  آغاز کرده بود، در پایان سال تنها از دور شاهد بود که چطور همکاری میان سران روسیه، سوریه، ترکیه و ایران به برقراری توافق آتش‌بس در سراسر سوریه و تصویب قطعنامه در شورای امنیت سازمان ملل برای پشتیبانی ازین آتش‌بس انجامید.  روسیه در روزهای پایانی ماه دسامبر (دی ماه)، برگزاری نشست سوریه با حضور قطعی نمایندگانی از روسیه، ایران و ترکیه را نوید داد و با اشاره به آغاز ریاست جمهوری ترامپ در بیستمین روز سال نو، احتمال داد که ایالات متحده هم بخواهد در این نشست که در «آستانه» پایتخت قزاقستان برگزار می‌شود نماینده‌ای داشته باشد.   خشونت پلیس آمریکا خشونت پلیس علیه  آفریقایی-آمریکایی تبارها در سال 2016 زمینه‌ساز تظاهرات اعتراضی بسیاری شد که از مهمترین این حوادث میتوان به درگیری در «باتون روژ» و «دالاس» اشاره داشت. بنا بر آمار سالانه روزنامه «واشنگتن پست» تا روز 30 دسامبر (10 دی)  957 نفر به ضرب گلوله پلیس ایالات متحده کشته شده‌اند. در همین حال 64 افسر پلیس در تبادل آتش با مجرمین در هنگام انجام وظیفه کشته شده‌اند.   کوبا : بهبود روابط با آمریکا و مرگ کاسترو پیامد بهبود روابط کوبا و ایالات متحده و بازگشایی سفارت‌ها در دو کشور، «باراک اوباما» روز 20 مارس (1 فروردین) به کوبا سفر کرد تا نخستین رییس جمهور آمریکا باشد که پس از گذشت 88 سال به همسایه جنوبی سفر می‌کند. و اما در 25 نوامبر (5 آذر) «فیدل کاسترو» سیاستمدار و رهبر انقلاب کوبا در سن نود سالگی درگذشت. وی که نقش بسیار مهمی در گذار کوبا از کاپیتالیست به سوسیالیست ایفا کرد بین مردم کوبا بسیار محبوب بود و در پی درگذشتش 9 روز عزای عمومی گرفته شد.     برزیل: المپیک، زیکا و استیضاح رییس جمهور! در سالی که گذشت «پشه» بدلیل نقش موثرش در پراکندن ویروس «زیکا» به دشمن شمار یک برخی کشورهای جهان بدل شد. برزیل همزمان با میزبانی المپیک، از یک سو در مرکز مخاطره زیکا و شاهد تولد هزاران نوزاد مبتلا به «مایکروسفالی» یا کوچک بودن جمجمه و عدم تکامل مغزی بود و از سوی دیگر درگیر بحران سیاسی بود که با بروز بدترین رکود اقتصادی این کشور از دهه 1930 اتفاق افتاد و موجبات شکاف و دودستگی در جامعه برزیل را فراهم آورد. درحالیکه در چند ماه اخیر شواهدی از انتقال ویروس زیکا در فلوریدا و تگزاس آمریکا گزارش شده است، سازمان بهداشت جهانی در ماه نوامبر (آذر ماه) اعلام کرد که این ویروس دیگر از وضعیت «فوریت سلامت عمومی» خارج شده است. اما گریز از بحران دوم به این سادگی‌ها ممکن نبود. «دیلما روسف» رییس جمهوری برزیل که تصور می‌کرد پس از میزبانی المپیک، موفقیت سیاسی‌اش را جشن می‌گیرد به دلیل آنچه مخالفانش « فساد مالی و دستکاری بودجه» می‌خواندند استیضاح و از قدرت برکنار شد.   صلح کلمبیا «اگر بار اول موفق نشدی، راه دیگری برای رسیدن به هدف پیدا کن!» باور قوی «خوزه مانوئل سانتوز» رییس جمهور کلمبیا به این جمله‌اش شاید کلید گشایش گره کور 52 سال درگیری خونین میان دولت کلمبیا و شورشیان فارک بود.   در اوت 2016، دولت کلمبیا و شورشیان فارک با امضای یک پیمان صلح تاریخی، به پنج دهه جنگ داخلی در این کشور که جان تقریبا 220 هزار نفر را گرفته و میلیون‌ها نفر را آواره کرده بود، پایان دادند. مردم کلمبیا در همه‌پرسی ، به پذیرش توافق میان دولت این کشور با شورشیان فارک رای منفی دادند اما «خوزه مانوئل سانتوز» رییس جمهور کلمبیا اعلام کرد نتیجه این همه‌پرسی را به رسمیت میشناسد و همزمان به صلح با فارک نیز پایبند خواهد بود. رهبر فارک نیز گفت که همچنان در جهت صلح تلاش می‌کند.   همین توافق تاریخی سبب شد کمیته صلح نوبل جایزه سال 2016 را به خوآن مانوئل سانتوس رئیس‌جمهوری کلمبیا اعطا کند.   اقتصاد ونزوئلا رکورد تورم را شکست با کاهش بی‌سابقه نرخ جهانی نفت در بازار جهانی، ونزوئلا که اصلی‌ترین منبع تامین مالی‌اش به درآمد نفتی وابسته است تورمی  700 درصدی را تجربه کرد که بالاترین نرخ تورم در جهانست.   چشم‌اندازی که موسسه مالی «یو‌بی‌اس» برای سال 2017 ونزوئلا ترسیم می‌کند گذار از شرایط بد به شرایط بدتر است به این ترتیب، انتظار می‌رود سال پیش رو برای ونزوئلا با تورم 1500درصدی همراه باشد که قطعا رکورد خوبی برای شکستن نیست.   بازی فیلیپین  «رودریگو دوترته» با بدست آوردن 39% آرا در انتخابات ریاست جمهوری فیلیپین پیروز شد و پیامد آن سیاست خارجی مانیل با چرخشی 180 درجه‌ای از واشنگتن فاصله گرفت. دوترته در یکی از سخنرانی‌هایش در آستانه دیدار با «اوباما» او را «حرامزاده» خواند! اظهارنظری که به لغو دیدار با اوباما و تیره شدن هرچه سریعتر روابط گرم دو کشور انجامید و کار را به جایی رساند که مقامات فیلیپین برای خروج نیروهای آمریکایی ازین کشور مهلتی دو ساله تعریف کنند؛ بازی پیچیده‌ای که بزرگترین پیروز آن چین بود. پس از رای دادگاه بین‎المللی در رد ادعای چین در مناقشه دریای چین جنوبی که به درخواست فیلیپین به جریان افتاده بود، دوترته به مقامات چین وعده داد پرونده را فسخ خواهد کرد اما تا امروز هیچ اقدام غیر قابل بازگشتی درین زمینه انجام نداده است. شاید او نیز در صدد است با بازی بین دو قدرت چین و آمریکا، امتیازاتی کسب کند.   از سوی دیگر کمپین مبارزه با اعتیاد و قاچاق مواد مخدر که دوترته به راه انداخت گرچه در میزان محبوبیت داخلی وی نقشی نداشت ولی با کشتار بیش از 4000 نفر، به بزرگترین مانع بر سر روابط این کشور با ایالات متحده بدل شد.   به جز استیضاح راه دیگری نمانده! در نخستین روزهای ماه نوامبر (آبان ماه) «پارک گئون هی» رئیس جمهوری کره جنوبی که به دلیل درز اطلاعات دولتی از سوی یکی از افراد نزدیکش و مداخله وی در امور دولتی، تحت فشار قرار گرفته بود با چشمانی اشک‌بار از مردم کشورش عذرخواهی کرد.   اما این عذرخواهی برای فرو نشاندن خشم مردم کافی نبود و دهها هزار نفر از مردم این کشور به خیابان آمدند و خواستار استعفای «پارک گئون هی» شدند.   با بالا گرفتن اعتراضات، پارلمان کره جنوبی پس از چندین هفته جنجال، سرانجام با اکثریت آرا آغاز فرایند استیضاح رئیس‌جمهور این کشور را تصویب کرد. با این رأی، رئیس‌جمهور کره جنوبی از سمت خود تعلیق شد.   «پارک گون هی» سال 2016 را در حالی به پایان برد که تیم ویژه دادستانی برای بررسی مساله فساد، به خانه مشاور ارشد وی یورش برده و چند سند را برای بررسی پرونده رئیس جمهور ضبط کردند.   پاناما، پناهگاه مالیاتی سیاستمداران از جمله رسوایی‌های بزرگ سالی که گذشت افشای «اسناد پاناما» بود که ده‌ها شخصیت شناخته‌شده بین‌المللی را به فرار مالیاتی و سرمایه‌گذاری در شرکت‌های مستقر در مناطق معاف از مالیات متهم می‌کرد. اسناد افشا شده در رابطه با فعالیت چهل ساله شرکت «موساک فونسکا» بود که در این مدت به مشتریان خود برای پولشویی و فرار مالیاتی از طریق 214 هزار نهاد مختلف در سراسر دنیا کمک می‌کرده است. موساک فونسکا، شرکتی پانامایی که در سراسر دنیا بیش از چهل دفتر رسمی و خدماتی دارد توسط «جورجن موساک» در سال 1977 بنیان گذاری شد و در سال 1986 «رومان فونسکا» نیز به آن پیوست. زمینه فعالیت‌های اصلی این شرکت حقوق تجارت، مشاوره سرمایه گذاری، مدیریت دارایی‌ها و ثبت بین المللی نهاد‌ها و شرکت‌هاست. گفته می‌شود، این مؤسسه در حوزه کاری خود چهارمین مؤسسه بر‌تر جهانی است.   اسناد منشر شده، اطلاعاتی در مورد دارایی‌های خصوصی و مخفی 72 سیاستمدار فعلی و سابق یا نزدیکان وابستگان آن‌ها را در بر داشت و نشان می‌داد چگونه از شرکت‌های واسطه برای مخفی سازی این دارایی‌ها استفاده کرده‌اند. نام سیاستمدارانی نظیر پترو پروشنکو رئیس‌جمهور اوکراین، زیگموندور داوید گونلاگسون نخست‌وزیر ایسلند، ملک سلمان پادشاه عربستان سعودی، نواز شریف نخست‌وزیر پاکستان به همراه دو فرزندش، ایاد علاوی نخست وزیر اسبق عراق، علا مبارک پسر حسنی مبارک رئیس جمهور اسبق مصر، هشت عضو سابق دفتر سیاسی حزب کمونیست چین، شش تن از اعضای مجلس اعیان بریتانیا و برخی از نزدیکان ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه نیز به چشم میخورد.   نفت در 2016 بازگشت اوپک را نوید داد برخلاف انتظار کارشناسان بازارهای جهانی نفت خام که پس از دو تلاش ناموفق وزیران نفت کشورهای عضو اوپک، احتمال کسب توافق در اوپک را ناچیز ارزیابی می‌کردند، نشست الجزایر کشورهای عضو اوپک بر سر کاهش سطح تولید به توافق انجامید؛ توافقی که عملا در اجلاس روز پایانی نوامبر (آذر ماه) رسمیت یافت. از سوی دیگر در ماه دسامبر کشورهای عضو اوپک و 12 کشور تولید کننده نفت غیر عضو اوپک به توافقی تاریخی دست یافتند که بر مبنای آن غیراوپکی‌ها متعهد شدند مجموع تولید نفت خود را 612 هزار بشکه در روز کاهش دهند. میانگین قیمت نفت خام در بازارهای جهانی سال 2016 تا پیش از توافق 40.06 دلار در هر بشکه بود ( کمترین قیمت آن از سال 2004 به شمار می رود) و به دنبال توافق اوپک با غیر اوپکی‌ها به بیش از 50 دلار در هر بشکه رسید.   سازمان ملل در نخستین روز سال نوی میلادی «آنتونیو گوترش» پرتغالی سکان هدایت سازمان ملل را بر عهده می‌گیرد و «بان‌کی‌مون» دبیر کل سازمان ملل در حالی به فعالیت 10 ساله خود در این سمت پایان می‌دهد که شورای امنیت سازمان ملل در روزهای پایانی سال دو قطعنامه بسیار مهم را به تصویب رساند.   اول قطعنامه‌ای علیه شهرک سازی های رژیم صهیونیستی در سرزمین های اشغالی که با 14 رأی موافق و یک رأی ممتنع به تصویب رسید و آمریکا تنها عضو شورای امنیت بود که به طرح پیشنهادی مصر رأی ممتنع داد.  دوم قطعنامه پیشنهادی روسیه که برای حمایت سازمان ملل از آتش‌بسی که از بامداد جمعه به ابتکار روسیه و ترکیه در سوریه شکل گرفته، در شورای امنیت سازمان ملل متحد تصویب شد. انتهای گزارش/ منبع: خبرگزاری فارس/

---

واکنش وزارت خارجه به مناقشه گازی بین ایران و ترکمنستان

January 2, 2017, 3:29 am

≫ Next: تاجیکستان 2016؛ از تشدید مشکلات اقتصادی تا اصلاحات معنادار قانون اساسی

≪ Previous: جهان در سالی که گذشت؛ 2016 سال حیرت و ترور

$

0

0

ایراس: بهرام قاسمی در  نشست هفتگی خود با خبر نگاران در رابطه با آتش‌بس در سوریه اظهار کرد: نشست سه جانبه مسکو میان روسیه و ایران و  ترکیه ثمرات مهمی داشت که یکی از آنها حضور و هماهنگی سه کشور  برای آتش‌بس جدی  در سوریه است. ما معتقدیم تنها راه حل بحران سوریه قرار گرفتن در مسیر سیاسی از طریق مذاکره میان طرف‌های درگیر است. وی ادامه داد: امیدواریم با تلاش سه کشور بتوانیم در جهت صلح وثبات در سوریه پیش رویم. قاسمی گفت: درباره این که در آینده این آتش‌بس تضمین کننده روند صلح در سوریه است با توجه به اینکه هنوز تاریخ اجلاس آستانه میان دولت سوریه و معارضان مشخص نشده است نمی توانیم صحبت دقیقی داشته باشیم امیدواریم هر چه زودتر شرایط برای برگزای  این نشست فراهم شود. قاسمی همچنین در رابطه با ممانعت ترکمنستان از انتقال گاز به ایران خاطرنشان کرد: این یک بحث فنی میان دو شرکت گاز ایران و ترکمنستان است. در عین حال ما امیدواریم با درایت با کشور همسایه خود به شکل مرضی الطرفین به تفاهم لازم برسیم و این همکاری ها میان دو کشور ادامه داشته باشد. مذاکرات همانطور که در بیانیه شرکت گاز آمده است میان دو کشور ادامه دارد وما هم امیدواریم این مذاکرات در فضای بهتر دنبال شود، تا این مساله حل شود. وی خاطر نشان کرد: با توجه به تمامی حقوقی که ایران در چارچوب قرارداد فوق با ترکمنستان دارد، این حقوق باید از سوی طرف ترکمن مورد پذیرش قرار گیرد و مجددا اجرای این قرارداد ادامه یابد. قاسمی تاکید کرد: مناقشه گازی ایجادشده بین ایران و ترکمنستان را سیاسی نمی‌بینیم. سخنگوی وزارت خارجه در پاسخ به سوال خبرنگاری مبنی بر اینکه رویترز مدعی شده که قرار است سوریه بین ترکیه، روسیه و ایران تقسیم شود و این سه کشور در این ارتباط توافق کرده اند، افزود: این حرفی مزخرف، بی ربط و نادرست است. مواضع ایران نسبت به همه کشورهای منطقه روشن است. ما از تمامیت ارضی و حاکمیت ملی سوریه همواره دفاع کرده و می کنیم. سوریه باید یک کشور مستقل با حفظ تمامیت ارضی و حاکمیت ملی خود باقی بماند و به سهم خودمان اجازه نمی دهیم که این کشور به جایی برای حوزه نفوذ سایر کشورها تبدیل شود و حاکمیت ملی این کشور نقض شود. وی در مورد اجلاس آستانه نیز گفت: تاریخ این اجلاس هنوز مشخص نیست و امیدواریم شرایط لازم برای برگزاری این نشست بین دولت سوریه و بخشی از معارضین پیش آید تا فرآیند حل بحران سیاسی روسیه تسریع شود. انتهای خبر/

تاجیکستان 2016؛ از تشدید مشکلات اقتصادی تا اصلاحات معنادار قانون اساسی

January 2, 2017, 12:45 am

≫ Next: ترکمنستان 2016؛ از اصلاح قانون اساسی تا استارت رقابت‌های انتخاباتی

≪ Previous: واکنش وزارت خارجه به مناقشه گازی بین ایران و ترکمنستان

$

0

0

ایراس: اصلاح قانون اساسی، بحران نظام بانکی، زندانی شدن تعدادی از اعضای بلندپایه حزب نهضت اسلامی، نخستین مدال طلای المپیک ورزشکار تاجیک، تداوم سردی روابط با ایران و بهبود تعاملات با ازبکستان، آغاز رسمی عملیات ساخت نیروگاه «راغون» و حمایت مجمع عمومی سازمان ملل از ابتکار دوشنبه برای اعلام دهه «آب برای توسعه پایدار» از مهم‌ترین اتفاقات تاجیکستان در سال 2016 بود.   اصلاح قانون اساسی تاجیکستان در 22 می (2 خرداد) سال 2016 در تاجیکستان همه پرسی اصلاح قانون اساسی این کشور انجام شد. بر اساس طرح اصلاح قانون اساسی تاجیکستان، 42 مورد تغییر آن لحاظ شده بود ولی به اعتقاد تحلیلگران مهم‌ترین آنها اعطای عنوان «پیشوای ملت» به «امامعلی رحمان» و پائین آوردن سن داوطلبان پست ریاست جمهوری از 35 به 30 سال می‌باشد. عنوان پیشوای ملت به رحمان امکان می‌دهد تا بدون محدودیت زمانی در انتخابات ریاست جمهوری به عنوان نامزد معرفی شود. از سوی دیگر پائین آمدن سن داوطلبان انتخابات ریاست جمهوری به «رستم امامعلی» پسر 29 ساله رئیس جمهور تاجیکستان شانس نامزد شدن در انتخابات سال 2020 را فراهم می‌کند. سال 2016 و تداوم مشکلات مالی سال 2016 همانند سال 2015 برای تاجیکستان همراه با یک سری از مشکلات جدی اقتصادی و مالی بود. به خصوص نظام بانکی تاجیکستان مواجه بحران جدی شد که بر اثر آن تعدادی از بانک‌های این کشور ورشکسته شدند. دلیل اصلی بروز این وضعیت به طور قابل توجه کاهش یافتن وجوه ارسالی از سوی مهاجران کاری تاجیک مقیم روسیه و افت تولید ناخالص داخلی دانسته می‌شود که منجر به عدم اجرای تعهدات نظام بانکی در زمینه اعتبارات شده است. بر اساس نظر تحلیلگران مسائل اقتصادی انتقال پول از خارج به تاجیکستان (عمدتا از سوی مهاجران کاری مقیم روسیه) در سال 2016 پائین تر از سطح یک سال پیش بوده است. چنانچه در سال 2014 بیش از 3.8 میلیارد دلار به تاجیکستان منتقل شده است پس در سال 2015 فقط 1.28 میلیارد دلار انتقال یافته است. گفته می شود که در 6 ماه سال 2016 نسبت به دوره مشابه یک سال پیش انتقال پول از سوی مهاجران کاری مقیم روسیه 3 برابر افت داشته است. زندانی شدن اعضای بلندپایه حزب ممنوع نهضت اسلامی دادگاه عالی تاجیکستان در ماه می (خرداد) «سیدعمر حسینی» و «محمدعلی هیئت» معاونان حزب نهضت اسلامی این کشور را به حبس ابد و 12 تن دیگر از اعضای بلندپایه این حزب را از 2 تا 28 سال محکوم به زندان کرد. محاکمه آنان پشت درهای بسته انجام شد که برخی از سازمان های حقوق بشری نسبت به این اقدام تاجیکستان اعتراض کردند. فعالیت حزب نهضت اسلامی تاجیکستان به دنبال ناآرامی‌های ماه سپتامبر سال 2015 که از سوی دادگاه عالی این کشور به عنوان «تلاش کودتا از طرف «عبدالحلیم نظرزاده» معاون سابق وزیر دفاع ارزیابی شد، ممنوع گردید و ده ها تن از فعالان این حزب به اتهام همدستی با نظرزاده بازداشت شدند. نخستین مدال طلای المپیک تاجیکستان در سالی که گذشت تاجیکستان نخستین مدال طلای المپیک پس از استقلال را کسب کرد. «دلشاد نظراف» ورزشکار تاجیک با پرتاب چکش برابر با 78 متر و 68 سانتیمتر برنده مدال طلای بازیهای المپیک ریو و چهارمین مدال المپیک این کشور پس از استقلال شد. در پی این پیروزی به نظراف نشان دولتی «شرف»، مبلغ 300 هزار سامانی (معادل 40 هزار دلار)، عنوان «شهروند افتخاری دوشنبه» و آپارتمان دو خوابه اهدا شد. نظراف 34 ساله برنده نقره مسابقات قهرمانی جهانی در سال 2015 (پکن)، قهرمان آسیا در سال های 2009 (گوانجو)، 20013 (پونه، هند) و 2015 (آخین، چین) می‌باشد. تداوم سردی روابط با ایران و بهبود تعاملات با ازبکستان در سال 2016 روابط تاجیکستان و ایران همچنان سرد باقی ماند و از سوی هیچ یک از دو طرف اقدامات اساسی برای تغییر وضعیت صورت نگرفت.   البته نشانه های از سردی در روابط میان 2 کشور در چند سال پیش نیز به مشاهده شد ولی پس از تعطیلی حزب نهضت اسلامی تاجیکستان و شرکت «محی الدین کبیری» در بیست و نهمین کنفرانس بین المللی وحدت اسلامی در تهران، مقامات تاجیک واکنش های تندی از خود نشان دادند.  به این دلیل در سال گذشته میلادی روابط دوشنبه و تهران به پائین ترین سطح خود در 25 سال اخیر مواجه شد و علاوه بر آن فعالیت بیشتر نهادهای ایرانی در تاجیکستان قطع شد.   اما در این میان روابط تاجیکستان با ازبکستان که طی دو دهه اخیر همواره با مشکلات متعددی رو به رو بود، با مرگ «اسلام کریم‌اف» در ماه سپتامبر 2016 بهتر شد. قطع نظر از روابط تیره دوشنبه و تاشکند رئیس جمهور تاجیکستان در مراسم تشییع جنازه کریم‌اف حضور یافت که این اقدام از سوی رهبری جدید ازبکستان به عنوان «گام حسن نیت» تلقی شد و از میان مهمانان رسمی خارجی نخستین فرصت صحبت و ابراز همدردی در این مراسم به امامعلی رحمان واگذار شد. «شوکت میرضیایف» به عنوان رئیس جمهور موقت ازبکستان در نخستین بیانیه رسمی خود، بهبود روابط با کشورهای همسایه را یکی از اولویت های اصلی سیاست خارجی تاشکند عنوان کرد و بلافاصله وارد اقدام شد. طی نخستین ماه ریاست جمهور موقت میرضیایف هیئت های رسمی و غیر رسمی دو کشور با یکدیگر مذاکراتی را صورت دادند. پس از آن در ماه‌های بعد معاونان وزیر امور خارجه و انرژی تاجیکستان به تاشکند سفر کردند و در مقابل وزیر امور خارجه و معاون نخست وزیر ازبکستان نیز از دوشنبه بازدید به عمل آوردند. بر اساس توافقات مقامات عالی دو کشور از ابتدای سال 2017 پروازهای میان دوشنبه و تاشکند که طی 24 اخیر قطع شده بودند، از سر گرفته خواهند شد. علاوه بر آن طرف ازبکستان آمادگی خود برای بازسازی بخش های تخریب شده از راه آهن بین دو کشور را نشان داد که با استقبال گرم دوشنبه رو به رو شد. همچنین کاهش تعرفه‌های انتقال کالا، برقراری مجدد واردات و صادرات انرژی برق، گسترش همکاری‌ها در زمینه کشاورزی، لغو و تسهیل صدور روادید و نزدیکی دیدگاه ها در خصوص ساخت نیروگاه برق آبی «راغون» از دیگر توافقات مهم دانسته می‌شود. آغاز رسمی عملیات ساخت نیروگاه و سد «راغون» در 29 اکتبر آغاز رسمی عملیات ساخت نیروگاه و سد «راغون» در مراسمی با حضور امامعلی رحمان رئیس جمهور تاجیکستان و با بستن جریان رودخانه «وخش» آغاز شد. رحمان طی سخنانی در حضور صدها نفر از کارگران این پروژه گفت که ساخت این نیروگاه در توسعه اقتصادی کشورش و کاهش سطح بیکاری موثر خواهد بود. وی دست یابی به استقلال انرژی را از اهداف راهبردی دولت تاجیکستان عنوان کرد و افزود: بدون ساخت نیروگاه راغون تحقق این مهم میسر نخواهد بود. سد این نیروگاه، 335 متر ارتفاع خواهد داشت که بلند‌ترین سد سنگی و خاکی در جهان خواهد بود. ظرفیت تولید سالانه برق نیروگاه راغون، 3600 مگاوات (بیش از 17 میلیارد کیلووات ساعت) پیش‌بینی می‌شود. این سد از سوی شرکت ایتالیایی «سولینی امپردجیلو» که در مناقصه بین‌المللی پیروز شد، احداث خواهد شد. در حال حاضر، در پروژه ساخت این نیروگاه حدود 15 هزار متخصص و کارگر و بیش از هزار دستگاه و تجهیزات فعالیت می‌کنند. نخستین توربین از 6 توربین راغون در ماه دسامبر سال 2018 آغاز به تولید برق خواهد کرد و ظرفیت نهایی این نیروگاه در سال 2024 تکمیل خواهد شد. اعلام دهه «آب برای توسعه پایدار» در 21 دسامبر سال گذشته میلادی مجمع عمومی سازمان ملل به اتفاق آرا قطعنامه‌ای در خصوص «دهه بین المللی عمل: آب برای توسعه پایدار (2018-2028)» را به تصویب رساند که این اقدام از سوی رئیس جمهور تاجیکستان دست آورد بزرگ دیپلماسی این کشور عنوان شد. ابتکار اعلام دهه «آب برای توسعه پایدار» برای اولین بار از سوی «امامعلی رحمان» رئیس جمهور تاجیکستان در جریان هفتمین اجلاس جهانی آب که در ماه آوریل سال 2015 در کره جنوبی برگزار گردید، مطرح شد. به اعتقاد رئیس جمهور تاجیکستان، بدون حل و فصل مسائل آب توسعه پایدار امکان نخواهد داشت، به خصوص اینکه چالش‌های قرن معاصر نظیر بحران‌های مالی و اقتصادی، رشد جمعیت، تغییر محیط زیست، افزایش میزان حوادث مرتبط با آب، کمبود آب و به تبع آن افزایش سطح فقر، گسترش بیماری‌های واگیردار و افزایش مرگ و میر مادر و کودک و... تشریک مساعی همه کشورهای جهان و اتخاذ اقدامات موثر در این زمینه را می‌طلبد. به ابتکار تاجیکستان و حمایت کشورهای عضو سازمان ملل همچنین دهه بین‌المللی «آب برای حیات» (2005-2015) اعلام شده بود که طی آن اقدامات مهمی صورت گرفت و ضرورت همکاری و همگرایی بین کشورها در بحث مدیریت منابع آب و حل و فصل مسائل مربوط به آن بهتر درک شد. تاجیکستان با توجه به اهداف اعلام شده در قطع نامه مجمع عمومی سازمان ملل مبنی بر دهه جدید «آب برای توسعه پایدار»، روی بهبود مکانیزم‌های شکل گیری و انتشار دانش، تسهیل دسترسی به دانش و تبادل اطلاعات مربوط به تجربیات موفق در زمینه حفظ و بهره برداری مناسب از منابع آب تاکید می کند. همچنین بحث حفظ منابع آب برای منطقه آسیای مرکزی مهم دانسته می‌شود زیرا طی 45-50 سال اخیر به دلیل تغییر اقلیم و تاثیر اقدامات بشری بر روی محیط زیست بیش از 35 درصد یخچال‌های تاجیکستان از بین رفته و بدون همکاری با کشورهای آسیای مرکزی و جامعه جهانی حفظ منابع آبی منطقه با مشکل مواجه خواهد شد. انتهای گزارش/ منبع: خبرنگار خبرگزاری فارس در دوشنبه

ترکمنستان 2016؛ از اصلاح قانون اساسی تا استارت رقابت‌های انتخاباتی

January 2, 2017, 1:01 am

≫ Next: قزاقستان؛ بارانداز جدید منافع صهیونیست‌ها در آسیای مرکزی

≪ Previous: تاجیکستان 2016؛ از تشدید مشکلات اقتصادی تا اصلاحات معنادار قانون اساسی

$

0

0

ایراس:  افتتاح خط آهن ترکمنستان-افغانستان، تعیین سفیر جدید ایران در عشق‌آباد، اصلاح قانون اساسی، آغاز مراحل اجرایی انتخابات ریاست جمهوری و برگزاری همایش جهانی حمل‌ونقل پایدار و بهره‌برداری از 202 طرح به ارزش بیش از 5 میلیارد دلار از مهمترین رویدادهای ترکمنستان در سال 2016 میلادی می‌باشد.   افتتاح خط آهن ترکمنستان-افغانستان نخستین بخش از خط آهن ترکمنستان-افغانستان که قرار است به تاجیکستان نیز امتداد یابد، در تاریخ 28 نوامبر سال جاری (2016) میلادی با حضور «قربانقلی بردی‌محمداف» و «اشرف غنی» رؤسای جمهور 2 کشور در منطقه مرزی این 2 کشور، افتتاح شد. ترکمنستان از سال 2013 میلادی، خط ریلی ­88 کیلومتری با افغانستان را به اتمام رسانده است و اکنون 3 و نیم کیلومتر از آن به داخل افغانستان امتداد یافته است که منطقه «آتا‌مراد امام‌نظر» ترکمنستان را به بندر خشک «آقینه» افغانستان متصل ‌می‌کند. اشرف غنی رئیس جمهور افغانستان افتتاح این خط آهن را یک رویداد مهم تاریخی برای 2 کشور خواند و ترکمنستان را از شرکای بزرگ اقتصادی کشورش دانست. رئیس جمهور ترکمنستان نیز در مراسم افتتاح این خط آهن با تأکید بر اینکه این طرح «با حروف طلایی» در تاریخ کشورهای برادر ما و افغانستان نوشته می‌شود، گفت: این خط آهن روابط تجاری بین 2 کشور را گسترش می‌دهد. هزینه احداث خط آهن ترکمنستان–افغانستان 2 میلیارد دلار بوده‌ است که  دولت عشق‌آباد هزینه‌های آن را متقبل کرده است. افتتاح فرودگاه بین‌المللی جدید 2.3 میلیارد دلاری عشق‌آباد فرودگاه بین‌المللی جدید عشق‌آباد در اواخر سپتامبر سال 2016 میلادی طی مراسمی با حضور رئیس جمهور این کشور و «عباس آخوندی» وزیر راه و شهرسازی جمهوری اسلامی ایران که همزمان ریاست ایرانی کمیسیون مشترک همکاری‌های اقتصادی ایران و ترکمنستان را بر عهده دارد، افتتاح شد. ساختمان جدید فرودگاه بین‌المللی عشق‌آباد که با هزینه‌ای بالغ بر 2/35 میلیارد دلار ساخته شده در نوع خود منحصر به فرد بوده که دارای ظرفیت پذیرایی سالانه 17 هزار مسافر را داراست.   اصلاح قانون اساسی ترکمنستان پارلمان ترکمنستان در اجلاس مصلحت ریش سفیدان این کشور که در تاریخ 14 سپتامبر سال 2016 میلادی در عشق‌آباد برگزار شد، طرح اصلاح قانون اساسی این کشور را تصویب کرد که بر اساس آن، دوره ریاست جمهوری این کشور از 5 به 7 سال افزایش یافته و محدودیت سنی برای تصدی ریاست جمهوری نیز لغو شده است. در این قانون افراد بالای 70 سال نیز اجازه شرکت در انتخابات ریاست جمهوری را دارند. آغاز مراحل اجرایی انتخابات ریاست جمهوری ترکمنستان در ماه‌های پایانی سال 2016 میلادی، ثبت‌نام از کاندیداهای انتخابات ریاست جمهوری ترکمنستان نیز آغاز گردید که طبق اعلام کمیسیون مرکزی انتخابات این کشور 9 نفر از سوی احزاب مختلف و گروه‌های مردمی برای این انتخابات نامزد شده‌اند که صلاحیت همه آنها توسط این کمیسیون تأیید و رسما به عنوان کاندیدای این انتخابات معرفی شده‌اند. به این ترتیب، کاندیداهای انتخابات آتی ریاست ‌جمهوری ترکمنستان شامل «قربانقلی بردی‌محمداف» رئیس جمهور فعلی نامزد حزب «دموکراتیک» (حزب حاکم)، «بکمراد آتالی‌اف» رئیس بانک «رسگال» و نماینده مجلس از سوی حزب «کارآفرینان و صاحبان صنایع»، «دوردی‌گلیچ اورازاف» رئیس کمیته حزب زراعت (کشاورزی) در استان «مرو»، «مقصد آنانفس‌اف» قائم مقام اتحادیه دولتی صنایع غذایی ترکمنستان، «جمانظر آننایوف» معاون استاندار «ماری»، «رمضان دوردی‌اف» رئیس پالایشگاه نفت «سیدی»، «مرددوردی قربان‌اف» معاون استاندار «داش‌آغوز»، «سردار جلی‌اف» رئیس معاونت اقتصاد و توسعه استانداری «آخال» و «سلیمان‌نفس نورنفس‌اف» رئیس کارخانه «قره‌بوغاز سولفات» از سوی گروه‌های مردمی این کشور می‌باشند. انتخابات ریاست جمهوری ترکمنستان در تاریخ 12 فوریه سال 2017 میلادی (24 بهمن ماه 1395) برگزار خواهد شد. گرامیداشت بیست و پنجمین سالگرد استقلال ترکمنستان مردم و دولت ترکمنستان 27 و 28 اکتبر سال 2016 میلادی، بیست و پنجمین سالگرد کسب استقلال خود از شوروی سابق را به صورت گسترده جشن گرفتند. به این مناسبت در تاریخ 27 اکتبر سال جاری، نیروهای مسلح، قوای نظامی و انتظامی ترکمنستان، بزرگترین رژه خود را به مناسبت بیست و پنجمین سالروز کسب استقلال این کشور در عشق‌آباد برگزار کردند. برگزاری نخستین همایش جهانی حمل ‌و نقل پایدار سازمان ملل در عشق‌آباد نخستین همایش جهانی سازمان ملل در زمینه حمل‌‌ونقل پایدار در تاریخ 26 الی 27 نوامبر 2016 میلادی در عشق‌آباد پایتخت ترکمنستان با حضور دبیر کل سازمان ملل، «اشرف غنی» رئیس جمهور افغانستان، « گیورگی مارگولاشویلی» رئیس جمهور گرجستان، «نواز شریف» نخست وزیر پاکستان، «میاسنیکوف» نخست وزیر بلاروس و سایر مقامات عالی‌رتبه کشورهای عضو سازمان ملل و رؤسای سازمان‌های معتبر بین‌المللی به خصوص سازمان امنیت و همکاری اروپا و غیره برگزار گردید. در اولین همایش جهانی حمل‌‌ونقل پایدار، مسائلی همچون حمل‌‌ونقل پایدار با توجه به تغییرات محیط زیست، حمل‌ونقل و انرژی، سیستم ارتباطات و ترابری شهرها و شهرستان‌ها، تأمین مالی و سرمایه‌گذاری حمل‌‌ونقل و ترابری، همکاری‌های بین‌المللی ترانزیتی و پایه‌های حقوقی و قانونی، دالان‌های بین‌المللی و حمل‌‌ونقل منطقه‌ای، تأمین امنیت راه و رانندگی و ایمنی حمل‌‌ونقل و غیره مورد بررسی قرار گرفت. قرار بود در همایش مذکور هیئت رسمی ایرانی به ریاست «عباس آخوندی» وزیر راه و شهرسازی جمهوری اسلامی ایران نیز حضور پیدا کند که به دلیل  سانحه دلخراش برخورد قطار در سمنان، سفر وی به عشق‌آباد لغو شد و سفیر تهران در ترکمنستان به همراه کارشناسان ایران در این همایش حضور داشتند. برگزاری «روزهای فرهنگی ایران» در ترکمنستان آئین روزهای فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در عشق‌آباد، در فوریه سال 2016 میلادی (13 بهمن سال 1394) با حضور «ابوذر ابراهیمی» رئیس سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی و «گاراجایوف» وزیر فرهنگ ترکمنستان و دیگر اهالی فرهنگ و هنر 2 کشور و نیز مشتاقان فرهنگ و هنر ایرانی، در محل سالن «مقام لار» عشق‌آباد برگزار شد. نمایش انواع صنایع دستی از قبیل آثار معرق‌کاری، میناکاری، خاتم‌کاری، سفالگری و نمایش آثار خوشنویسی، نقاشی، نگارگری از هنرمندان کشورمان و جشنواره شیرینی‌جات و غذاهای ملی و سنتی ایرانی و ترکمنی و نیز نمایش 4 فیلم سینمایی ایرانی در سینماهای ترکمنستان، اجرای کنسرت موسیقی اصیل ایرانی (سنتی و عاشیقلار) و اجرای کنسرت موسیقی مشترک با گروه‌های موسیقی ترکمن، از مهمترین محورهای آئین روزهای فرهنگی ایران در ترکمنستان بود که به صورت جداگانه در بهترین تالارهای عشق‏‌آباد به مدت 3 روز برگزار شد. برگزاری نمایشگاه اختصاصی جمهوری اسلامی ایران در عشق‌آباد دوازدهمین نمایشگاه اختصاصی جمهوری اسلامی ایران در اواخر فوریه سال 2016 میلادی با حضور «محمد شریعتمداری» معاون اجرایی رئیس جمهوری ایران، مقامات ترکمنستان، سفرای خارجی مقیم این کشور و حدود 100 شرکت‌ خصوصی و دولتی ایرانی در عشق‌آباد برگزار شد. معاون اجرایی رئیس جمهوری اسلامی ایران در آئین افتتاح این نمایشگاه، ضمن تبریک به مناسبت افتتاحیه نمایشگاه مذکور گفت: جمهوری اسلامی ایران شریک خوب تجاری کشور دوست و همسایه ترکمنستان است. بخش­‌های مرتبط با صنعت ساختمان، تجهیزات صنعت نفت و گاز، خدمات فنی و مهندسی در زمینه­‌های راه‌سازی، پل‌­سازی، آسفالت، لوازم خانگی و محصولات صنعتی، کلیه مواد غذایی و کشاورزی، گل و گیاه، خشکبار و میوه­‌جات تازه و خشک، مواد لبنی و پروتئینی، تولیدات و محصولات نساجی، پوشاک و البسه از جمله بخش‌های مختلف این نمایشگاه بود. آغاز به کار سفیر جدید جمهوری اسلامی ایران در عشق‌آباد «سید محمد احمدی» در تاریخ 20 ژانویه سال 2016 میلادی به جای «سید محمد موسی هاشمی گلپایگانی» مسئولیت سفارت ایران در عشق‌آباد را بر عهده گرفت. وی با ملاقات با رئیس جمهور این کشور و تقدیم استوارنامه، مأموریت دیپلماتیک خود را در نمایندگی سیاسی ایران در ترکمنستان آغاز کرد. گرامیداشت دهمین سالگرد درگذشت «صفر مراد نیازاف» در تاریخ 21 دسامبر 2016 میلادی مراسم دهمین سالگرد درگذشت «صفر مراد نیازاف» نخستین رئیس جمهور فقید ترکمنستان در محل پارک ملی این کشور برگزار شد و مقامات عالی‌رتبه و کارکنان نهادهای دولتی و اجتماعی با نثار گل به پای مجسمه، به وی ادای احترام کردند. نیازاف که لقب رسمی وی «ترکمنباشی»(رهبر ترکمن‏‌ها) بود، اقدامات زیادی برای کسب استقلال این کشور انجام داده و دوران دشوار انتقال را به عنوان اولین رئیس جمهور ترکمنستان سپری کرد. وی به اذعان بسیاری از کارشناسان، سهم مهمی در برقراری نظام سیاسی و توسعه پایدار ترکمنستان داشت و مبتکر اصل بیطرفی این کشور در جامعه جهانی نیز شناخته می‌شود.  انتهای گزارش/ منبع: خبرنگار خبرگزاری فارس در عشق‌آباد،

قزاقستان؛ بارانداز جدید منافع صهیونیست‌ها در آسیای مرکزی

January 2, 2017, 12:52 am

≫ Next: دلایل 6 گانه رشد افراط‌گرایی در بین تاجیک‌ها

≪ Previous: ترکمنستان 2016؛ از اصلاح قانون اساسی تا استارت رقابت‌های انتخاباتی

$

0

0

ایراس: «الکساندر کنیازف» کارشناس سیاسی روس در یادداشتی در خبرگزاری فارس به سفر نخست وزیر رژیم صهیونیستی به قزاقستان اشاره کرد. در این یادداشت امده است: اسرائیل چه نیازی به قزاقستان دارد؟ پاسخ این پرسش در جریان سفر اخیر «بنیامین نتانیاهو» نخست وزیر اسرائیل به قزاقستان و مذاکرات وی با «نورسلطان نظربایف» رئیس جمهور این کشور روشن شد. ضمنا این پاسخ تا جایی مهم است که بازیگران دائمی این منطقه نظیر پکن، تهران، مسکو، واشنگتن و آنکارا را ملزم به بازنگری برنامه‌های خود در منطقه خواهد کرد. نظربایف در نشست مطبوعاتی مشترک اعلام کرد که قزاقستان و اسرائیل در رابطه با طیف گسترده‌ای از مسائل می‌توانند به طور موثری همکاری کنند. وی همچنین ابراز اطمینان کرد که اجرای توافقات صورت گرفته به تعمیق همکاری‌های دو جانبه در همه زمینه‌ها کمک خواهد کرد. در حقیقت، طی سفر نتانیاهو به قزاقستان طیف وسیعی از مسائل مورد بحث و بررسی قرار داده شد و در پایان مذاکرات نظربایف با نتانیاهو چند سند همکاری و از جمله موافقتنامه بین دولت‌های دو کشور در زمینه همکاری‌های کشاورزی، بیانیه مشترک دولت‌های دو کشور در خصوص آمادگی متقابل برای لغو روادید جهت دارندگان گذرنامه‌های ملی بیومتریک، یادداشت تفاهم بین مقامات هواپیمایی قزاقستان و اسرائیل، یادداشت تفاهم و همکاری میان سازمان ملی توسعه فن آوری قزاقستان و موسسه تحقیقات صنعتی و تولیدی اسرائیل (MATIMOP) در زمینه تحقیقات و پژوهش‌های صنعتی و یادداشت تفاهم همکاری بین سازمان خدمات (کادر) دولتی و مبارزه با فساد قزاقستان و کمیسیون خدمات دولتی اسرائیل به امضا رسید. اما امضای این همه اسناد به اصطلاح نمای جلوی صحنه بوده و اهداف اصلی پشت صحنه قابل رویت نیست. پیشنهاد نتانیاهو برای آستانه ارتقای روابط به سطج مشارکت استراتژیک می‌باشد که این موضوع توسط نخست وزیر رژیم صهیونیستی اینگونه مطرح شد: من امروز پیشنهاد می‌کنم تا ترکیبی از برنامه‌های توسعه‌ای قزاقستان و فرصت‌های که اسرائیل در اختیار دارد، به نفع 2 ملت شکل بگیرد. از سوی آستانه نسبت به این پیشنهاد جواب رد داده نشد زیرا برای رهبری قزاقستان ابتکار عمل نخست وزیر رژیم صهیونیستی غیر منتظره نبود و نظربایف فقط شرایطی را معرفی کرد که با در نظر گرفتن آن، آستانه می‌تواند با تل آویو روابط ویژه برقرار کند. از جمله این شرایط، دریافت سرمایه و فن آوری‌های رژیم صهیونیستی برای بخش کشاورزی، استخراج و تبدیل منابع طبیعی قزاقستان و مشارکت تل آویو در نوسازی عرصه بهداشت این کشور می‌باشد. نظربایف ضمن مذاکرات با نتانیاهو اعلام کرد که قزاقستان در موقعیتی قرار گرفته که می‌تواند موضوع امکان واگذاری تعدادی از کلینیک‌های دانشگاهی جهت مدیریت به نهادهای اسرائیلی را مد نظر قرار دهد. این شرایط برای تل آویو کاملا قابل قبول می‌باشد به خصوص اینکه اسرائیل از این معامله مزایای سیاسی و اقتصادی بیشتر از آستانه به دست خواهد آورد. روابط قزاقستان و اسرائیل برای یک مدت طولانی از توجه ناظران و تحلیلگران خارجی به دور افتاده بود که در نتیجه، شکل گیری ائتلاف بین آستانه و تل آویو تا حدود زیادی عادی و بدون سر و صدا باقی ماند.   امروز رژیم صهیونیستی در میان شرکای تجاری آسیایی قزاقستان در جایگاه پنجم قرار گرفته و حدود 25 درصد از نفت وارداتی تل آویو منشاء قزاق دارد. حجم معاملات تجاری دو طرف در 9 ماه سال جاری میلادی 237 میلیون دلار می‌باشد. آستانه به رژیم صهیونیستی سوخت معدنی، روغن، نمک، گوگرد، تجهیزات پروازی، فلزات غیر قیمتی و غلات صادر کرده و در عوض تجهیزات و ماشین آلات برقی، راکتورهای هسته‌ای، دیگ‌های بخار و دستگاه‌های مکانیکی، تجهیزات و دستگاه‌های بصری، مواد مربوط به تبدیل سبزیجات و کود دریافت می‌کند. تا اول نوامبر سال 2016 در قزاقستان 254 شرکت با حضور سرمایه اسرائیل ثبت نام شده که از این تعداد 112 شرکت فعال می‌باشد. طبق آمار رسمی از سال 2005 تا نیمه اول سال 2016 سرمایه گذاری مستقیم رژیم صهیونیستی در قزاقستان 214 میلیون دلار می‌باشد. البته در نگاه اول این رقم چندان قابل توجه نبوده و در روابط اقتصادی بین دو طرف وجود سطح بالایی از فساد در قزاقستان و همچنین بی‌ثباتی مالی و بحران اقتصادی در این کشور مانع اساسی دانسته می‌شود. به نوبه خود نیز ورود تجار قزاقی به بازار اسرائیل نیز با یک سری از مشکلات همراه است. اما ظاهرا همه چیز در حال تغییر قرار گرفته است. تل آویو بیش از هر چیزی از طریق همکاری با آستانه به دنبال باز کردن مسیر برای ورود به بازار اتحاد اقتصادی اوراسیا است که با آن رژیم صهیونیستی به منظور ایجاد منطقه آزاد تجاری در حال مذاکره می‌باشد. نظربایف در نشست مطبوعاتی با تاکید بر توجه اسرائیل به بحث ایجاد منطقه آزاد تجاری با اتحاد اقتصادی اوراسیا، حمایت آستانه از این موضوع را اعلام کرد. موضوع بعدی اینکه تجار اسرائیلی از طریق قزاقستان به دنبال نفوذ به بازار چین نیز می‌باشند که ظاهرا آستانه آماده است ضمن حمایت از گسترش تماس‌های تل آویو با اتحاد اقتصادی اوراسیا، نقش دهلیز ترانزیتی برای کالاهای رژیم صهیونیستی به مقصد چین را بر عهده بگیرد و بابت میانجی‌گری پاداش مربوطه را هم داشته باشد. چنین به نظر می‌رسد که آستانه آماده است برای تحقق اهداف و منافع تل آویو در آسیای مرکزی نقش بازی کند و از این طریق امکانات لازم مالی در اختیار گیرد. همچنین معلوم است که مشارکت استراتژیک میان آستانه و تل آویو فقط محدود به حوزه‌های اقتصادی و تجاری نخواهد بود. بازدید نتانیاهو از قزاقستان به معنای شروع یک مرحله جدید برای همکاری‌های نظامی- فنی بین دو طرف نیز می‌باشد. ظاهرا جنجالی که در سال 2004 بر سر خرید (همراه با فساد مالی) سیستم‌های توپخانه‌ای تولید اسرائیل راه افتاده و تعدادی از نظامیان بلندپایه قزاقی و تجار اسرائیلی در آن دست داشتند، به طور کامل به باد فراموشی سپرده شده است. امروز قزاقستان از رژیم صهیونیستی سیستم‌های راکت انداز چندگانه LAR-160 و موشک‌های غیر هدایت شونده EXTRA (با افزایش برد) برای این سیستم‌ها دریافت می‌کند. بر اساس مجوز رژیم صهیونیستی در قزاقستان، تولید سیستم خمپاره انداز متحرک 120 میلی متری «آیبات»، سامانه‌ دفاع موشکی «نیزه» و هویتزر 122 میلی متری «سیمسیر» (Semser) صورت گرفته و آستانه از تل آویو خمپاره‌ها و گلوله‌های مورد استفاده در توپ 106، 7، 120، 155 و 160 میلی متری دریافت می‌کند. بدون شک در آینده نزدیک در کنار سیستم سپر دفاع موشکی اسرائیل به نام «گنبد آهنین» (Iron Dome) همچنین محصولات شرکت‌های مجتمع صنایع نظامی رژیم صهیونیستی نیز (نظیر Israel Military Industries و Elbit Systems) از جمله سیستم‌های پهپاد، اویونیک، رادار، ماهواره‌های اکتشافات فضایی، تکنولوژی سیستم‌های دفاع ضد هوایی (رافائل) و موشک‌های تاکتیکی وارد قزاقستان خواهد شد. درخواست نظربایف از نتانیاهو در رابطه با کمک اسرائیل در آموزش نیروهای ویژه قزاق برای مبارزه با تروریسم نیز غیر منتظره نبود. البته تل آویو از این پیشنهاد کمال استقبال را خواهد داشت چون زمینه برای گسترش همکاری‌های بین سرویس‌های اطلاعاتی دو طرف (نظیر تبادل اطلاعات، آموزش کادر نهادهای اطلاعاتی قزاق و انجام عملیات‌های مشترک علیه اسلام گرایان) فراهم کرده و فرصت‌های جدیدی در اختیار استخبارات اسرائیل قرار خواهد داد. البته این پرسش هم مطرح خواهد بود که اسرائیل در مقابل این نوع همکاری چه انتظاراتی از قزاقستان خواهد داشت؟ موضوع اول نمایندگی از اسرائیل و لابی کردن منافع آن در منطقه بوده و بحث بعدی به حمایت از رژیم صهیونیستی برای عضویت در شورای امنیت سازمان ملل متحد بر می‌گردد و در ‌‌نهایت بحث مهم‌تر و اصلی مقابله با گسترش نفوذ ایران در آسیای مرکزی است. در این رابطه طرح این پرسش از سوی نظربایف که آیا نخست وزیر اسرائیل نمی‌خواهد پیامی به «حسن روحانی» رئیس جمهور ایران بگذارد، تحریک آمیز به نظر می‌رسد. نتانیاهو که از شنیدن نام ایران معمولا از کوره در می‌رود بلافاصله با لحن شدید و خشم آلود خطاب به رهبران جمهوری اسلامی گفت: به ما تهدید نکنید، ما یک خرگوش نیستیم بلکه ببر هستیم. البته نتانیاهو بهتر می‌داند که از چه نوع حیواناتی است ولی نکته مهم اینکه رئیس جمهور قزاقستان مانع لحن مبارزه طلبانه صحبت‌های میهمان خود نشد. علاوه بر آن از نخست وزیر اسرائیل این سوال را هم کرد که آیا وی معتقد است که ایران در حقیقت نابودی اسرائیل را در نظر دارد؟ در پاسخ نتانیاهو بلافاصله اعلام کرد که بله معتقد است که همینطور می‌باشد. نخست وزیر اسرائیل از نتایج سفر خود به قزاقستان بسیار راضی به نظر می‌رسید و به این دلیل بود که به آستانه حرف‌های تحسین آمیز می‌زد: شما نخستین کشور مسلمان هستید که اسرائیل را پذیرفتید و با آن روابط بسیار خوبی برقرار کردید. این نکته ارزشمندی نه تنها برای دو کشور بلکه برای کل جهان به شمار می‌رود و این نشانه بزرگ امید به آینده است. واقعیت امر این است که دیگر کار از «نشانه» گذشته و به واقعیت غیر قابل انکار تبدیل شده است. تل آویو به آستانه پیشنهاد مشارکت استراتژیک در ازای واگذاری پایگاه برای تحقق منافع اسرائیل در آسیای مرکزی را مطرح کرد که از سوی رهبری قزاقستان مورد حمایت جدی قرار گرفت. انتهای خبر/

دلایل 6 گانه رشد افراط‌گرایی در بین تاجیک‌ها

January 2, 2017, 1:11 am

≫ Next: حرکت پوتین به سمت آنکارا و معانی آن برای تهران / آیا ایران در محور سه گانه به حاشیه رانده میشود؟

≪ Previous: قزاقستان؛ بارانداز جدید منافع صهیونیست‌ها در آسیای مرکزی

$

0

0

ایراس: وجود صدها و یا حتی هزاران نفر از تاجیک‌های مبارز در بسیاری از سازمان‌های تروریستی مانند «جبهه‌النصره»، «داعش»، «طالبان»، «جنبش اسلامی ترکستان»، «القاعده» و داعش، این مسئله را به ذهن متبادر می‌سازد که چرا و چگونه این تعداد نفر به سمت افراطگرایی گرایش پیدا می‌کنند. به نوشته سایت «پراسلا»، بسیاری از این افراد، به گفته مقامات رسمی شهروندان عادی جامعه تاجیکستان محسوب می‌شوند و اینکه چرا بطور ناگهانی به سمت افراط گرایش می‌یابند، مسئله‌ای قابل تحلیل و کارشناسی است. از جمله مهمترین نظرات کارشناسان در خصوص چرایی گرایش این افراد به سمت افراطگرایی، ساختار حاکم بر جامعه فعلی تاجیکستان می‌باشد. همچنین دلایل دیگری نیز از سوی برخی کارشناسان عنوان می‌گردد که در ادامه به برخی از مهمترین آن اشاره می‌شود. دلیل اول- پول و به طور درست‌تر و دقیق‌تر، عدم وجود آن است. طی سالهای اخیر به نظر می‌رسد که افراد حاضر در جریان قدرت، همه چیز را در کشور تصرف کرده و دیگران بایستی تنها برای آسایش و رفاه آنان کار کنند. اکنون وضعیت بگونه‌ای است که برای یک فرد معمولی یافتن شغلی مناسب با درآمدی معمولی عملا غیرممکن است و در این شرایط، عملا تنها راه کسب درآمد برای یک زندگی مناسب و معقول – مهاجرت به روسیه است. و این موضوع دقیقا همان نقطه شروع بحران تلقی می‌گردد زیرا این افراد به راحتی و با کمترین پیشنهاد مالی و شستشوی مغزی، حاضر در شرکت در جبهه‌های جنگی می‌گردند. دلیل دوم – از آنجا که در حال حاضر در روسیه نیز میزان نیاز به کارگران مهاجر افت کرده است، بسیاری از افراد مجبور به ارتکاب جرم و جنایت می‌شوند. و این اولین قدم به سوی افراط گرایی دینی است. در اینجا این سوال پیش می‌آید که چه کسی مقصر است و چه باید کرد؟ در روسیه آشوبگران، مبلغان و استخدام کنندگان افراطی و رادیکال به طور بسیار گسترده پراکنده شده‌اند. دلیل سوم - نابرابری اجتماعی و عدم پویایی پیشرفت‌های اجتماعی است. به عنوان مثال، در تاجیکستان امروز، فرزند تحصیل کرده یک دهقان که آموزش‌های لازم و مربوطه را دیده و کاملا تخصص دارد و می‌تواند به یک فرد عالی‌مقام تبدیل ‌شود، از این حق محروم است، چرا که کل سیاست پرسنلی را تنها دایره حاضر در قدرت تعیین و انتخاب می‌نمایند. دلیل چهارم – سرقت منابع عظیم کشور و نقض آشکار قوانین (حقوقی و اخلاقی) در جلوی چشم شهروندان عادی توسط حاضران در ساختار قدرت است. دلیل پنجم - مقاومت آشکار دولت دوشنبه با مدرنیزه‌سازی دموکراتیک جامعه و ایجاد یک بازار واقعی در کشور است. دلیل ششم - نگرش سخت دولت دوشنبه نسبت به مواجهه با مذهب است. در حال حاضر، روحانیت یا باید به صورت علنی و یا نیمه علنی در خدمت مقامات بوده و یا اینکه امکانی برای فعالیت نخواهد داشت. پرونده‌های حقوقی بزرگ اخیر علیه ده‌ها تن از چهره‌های دینی نشان‌دهنده این امر هستند. بنابراین دلایل 6 گانه، دولت فعلی تاجیکستان علیرغم تسلط نسبی به اوضاع و احوال امنیتی، در شرایطی شکننده قرار دارد و بایستی نسبت به برخی اصلاحات ساختاری طی سالهای آینده اقدامات لازم را انجام دهد. انتهای گزارش/

حرکت پوتین به سمت آنکارا و معانی آن برای تهران / آیا ایران در محور سه گانه به حاشیه رانده میشود؟

January 4, 2017, 2:25 am

≫ Next: محبوبيت استالين در وطن مادري اش

≪ Previous: دلایل 6 گانه رشد افراط‌گرایی در بین تاجیک‌ها

$

0

0

ایراس: از زمان مطرح شدن محور سه جانبه ایران-روسیه-ترکیه در خصوص مساله سوریه، همواره این مهم یکی از دغدغه های اصلی تحلیلگران بوده است که آیا داخل شدن ترکیه در این محور برای ایران به شکل کلی یک تهدید محسوب شده یا آنکه اساسا ایران با استفاده از پویایی هایی که ورود ترکیه در صحنه عملیاتی ایجاد میکند، از فرصت های اساسی در تعاقب اهداف خود در سوریه برخوردار خواهد شد. به گزارش «تابناک» این مساله و این سوال البته از ابعاد پیچیده ای برخوردار است که پرداختن به همه آنها نیازمند مباحث و گفتگو های مفصلی است. ترکیه تاثیر گذاری بسیاری بر وضعیت عملیاتی در سوریه دارد و با توجه به نفوذی که این کشور در میان گروه های معارض علیه دولت دارد، قطعا ورود ترکیه به محور ایران و روسیه تغییرات اساسی در ادامه جنگ در سوریه ایجاد خواهد کرد. از سوی دیگر باید به این نکته اشاره داشت که قطعا حضور ترکیه در محور ایران و روسیه که با حمایت تهران و مسکو همراه بوده است، با توجه به تقابل های جدی استراتژیک و منافع ترکیه با ایران، به ویژه در مورد بشار اسد به معنی آن است که هم تهران و هم آنکارا بر سر چانه زنی در خصوص منافع و استراتژی خود در سوریه کنار آمده و با میانجی گری مسکو توانسته اند خط مشترکی را – شاید به شکل موقت – در سوریه پیدا کرده تا دنبال کنند. تا این جای کار به نظر همه چیز برای ایران مساعد است. حضور ترکیه قطعا میتواند با خنثی کردن تهدیدات ناشی از معارضان علیه دولت بشار اسد، در حال حاضر، بخش مهمی از دغدغه های استراتژیک ایران در سوریه را آرام کند. قطعا توافق آتش بس در سوریه و متمرکز شدن قوای معارض و دولتی برای بیرون کردن داعش از سوریه مهمترین دستاورد ایران از ورود ترکیه به محور بوده است، زیرا عملا تهدیدات فوری علیه دولت بشار اسد را به یک فرصت استثنایی برای شکست یک دشمن مشترک و خطرناک هم برای سوریه و هم بری منطقه تبدیل کرده و حتی امکان ابقای بشار اسد در قدرت را نیز – در پی مذاکرات سیاسی – فراهم آورده است. مسکو و اولویت آنکارا اما آنچه به یک باره این پرده خوش بینی را از مقابل دیدگان ما کنار میزند، تحولاتی است که طی هفته های اخیر و از زمان برگزاری نشست سه جانبه در مسکو شاهد آن هستیم. آنچه میبینیم این است که به تدریج ایران در این محور سه گانه ظاهرا تبدیل به یک بازیگر گوشه نشین شده و دستور کار امنیتی در سوریه را به تدریج به مسکو و آنکارا واگذار میکند. اولین مورد از این مساله را در خصوص توافق آتش بس در سوریه دیدیم که به صراحت آنکارا و مسکو به عنوان بازیگران تدوین کننده و تضمین کننده آن معرفی شدند. هرچند کرملین اشاره کرده که ایران نیز در این آتش بس تاثیر گذاری جدی داشته است، اما عدم مداخله ایران در برقراری آتش بس به لحاظ عملیاتی و بیرون ماندن نام ایران از تضمین کنندگان آن، نکته ای اساسی است که در خصوص آن چندان بحثی به میان نیامده است. موضوع دیگر حمایت های گسترده ای است که اکنون نیروی هوایی روسیه از عملیات سپر فرات آنکارا در مرزهای شمالی سوریه به عمل می آورد. هرچند بخش هایی که اکنون عملیات فرات در آن جریان دارد، مناطق اغلب تحت کنترل داعش همچون ادلب است، اما به خوبی میتوان دریافت که هدف دیگر ترکیه که دست کمی از موضوع داعش ندارد، کردهایی هستند که به تدریج در این مناطق قدرت گرفته و ظاهرا به دنبال ایجاد یک منطقه خودمختار کردنشین در این نواحی از سوریه میباشند. کردهایی که از حمایت آمریکا نیز برخوردار هستند – یا تا اینجا به خوبی برخوردار بوده اند. عملیات سپر فرات اگر همچنان با حمایت های هوایی روسیه ادامه پیدا کند، میتوان حدس زد که در آینده نزدیک به نتیجه مطلوب ترکیه ختم خواهد شد و در پی آن آنکارا از یک موقعیت تاکتیکی و استقرار نظامی بسیار خوب در سوریه برخوردار خواهد شد. موضوعی که به شدت میتواند معادلات آتی در سوریه را به نفع ترکیه تغییر دهد. ایران در این خصوص نیز به نظر سکوت اختیار کرده و در حال حاضر تنها شاهد همکاری عملیاتی روسها و نیروهای ترکیه در شمال سوریه است. موضوعی که تا پیش از این نه مطرح بود و نه شدنی به نظر میرسید. آنچه به نظر میرسد این است که حضور ترکیه در سوریه و در همراهی با روسیه، برای مسکو اهمیت بسیار زیادی دارد. این موضوع به قدری حائز اهمیت است که حتی ماجرای قتل سفیر روسیه در آنکارا نیز نتوانست ضربه ای به آن وارد کند. دلایل این اهمیت نیز به نظر مشخص است. ترکیه قطعا میتواند مسیر بسیار مطمئن تری از ایران برای مسکو در راستای استراتژی توسعه از جنوب باشد. پویایی های امنیتی منطقه قفقاز و آسیای میانه، برای بازیگری مانند روسیه که در پی تبدیل شدن به یک هژمونی در این خطه است، اهمیت بسیاری دارد و بدون شک ترکیه مهمترین بازیگر تاثیر گذر در این منطقه میتواند باشد. از سوی دیگر مساله گرجستان، اوکراین و کریمه اکنون مسیری است که روسیه برای عقب نگاه داشتن ناتو از حیطه خود برای آن اهمیت بسیاری قایل است و وقتی خوب نگاه میکنیم در میابیم که ترکیه در مسیر روسیه برای این بخش از اروپا قرار دارد. این مسائل اهمیت ترکیه را برای روسیه دوچندان کرده است و با توجه به آنکه ترکیه دومین نیروی قدرتمند در ناتو را به لحاظ عملیاتی در اختیار دارد، میتواند در صورت عدم همراهی با روسیه، دردسرهای جدی برای جاه طلبی روسها باشد. همه این مسائل یک چیز را به ما در ابتدا میگوید: این که ترکیه حداقل به لحاظ استراتژیک اهمیت بیشتری از ایران برای روسها دارد و اکنون شواهد این اهمیت را به خوبی در محور سه گانه میبینیم. روسیه اکنون هماهنگی بیشتری با ترکیه دارد و به نظر ابتکار عمل در سوریه اکنون به دست ترک ها و روسها و در نهایت با مشاوره ایران است. ظاهرا. ناتو و یک دغدغه امنیتی بزرگ حتی این همراهی و نزدیکی به حدی است که به تدریج منجر به ترس و واهمه غرب و آمریکا نیز شده است. نیروهای ائتلاف آمریکا به خوبی اکنون شاهد همراهی و حرکت روسیه و ترکیه در سوریه هستند و این موضوع با توجه به آنکه ترکیه عضوی از ناتو است، برای غرب هشداری جدی و یک دغدغه امنیتی به حساب می آید. رویترز امروز گزارش داده است که نیروهای ائتلاف آمریکایی هفته گذشته دریک پرواز جدی به حمایت از نیروهای ترکیه در عملیات سپر فرات پرداخته اند. پیتر کوک سخنگوی پنتاگون در این باره با تایید این حمایت گفته است که این حمایت یک «نمایش صریح از قدرت» بوده است. این موضوع اهمیت بسیاری دارد زیرا آمریکا و ناتو تا کنون هیچ علاقه ای به حمایت از ترکیه در عملیات های سوریه نداشته اند. حمایت ائتلاف از کردها یکی از مهمترین دلایل این موضوع بوده است. اما اکنون به نظر میرسد که نزدیکی روسیه به ترکیه – با توجه به ضربه هایی که ترکیه از ناتو و همچنین اروپا طی ماه های اخیر خورده است – برای ناتو و آمریکا به حدی جدی شده است که موضوع کردها را در حاشیه قرار میدهد. اگر ائتلاف آمریکا به این شکل وارد حمایت از ترکیه شود، این مساله معانی جدی برای وضعیت سوریه و به ویژه ایران دارد. به عبارت دیگر اگر ناتو در پی آن باشد که از افتادن ترکیه به دامان روسیه جلوگیری کند، و با دلجویی از ترکیه شروع به حمایت از عملیات این کشور کند، روسیه را عملا وارد یک بازی امتیاز دهی کرده است. در این شرایط مسکو باید با توجه به اهمیت آنکارا برای اهداف خود، امتیازات بیشتری به ترکها بدهد که معنی آن این است که باز هم دست ایران در محور سه گانه کوتاه تر خواهد شد و قدرت چانه زنی ترکیه با روسیه بیشتر از ایران خواهد بود. به نظر اگر این مسائل درست باشد، وضعیت در سوریه چندان به نفع ایران پیش نمیرود. البته همه اینها با توجه به عدم اطلاعاتی که از نشست مسکو در اختیار است، بیش از همه تجزیه و تحلیل های برآمده از اتفاقات جاری است. شاید ایران قبل از همه اینها حجت را با روسیه و ترکیه در مورد منافع خود تمام کرده باشد و اکنون بیرون ماندن ایران از این تحولات را بتوان تایم اوت ایران از روسیه دانست. همچنین مذاکرات آتی در آستانه قزاقستان میتواند بسیاری از مسائل را روشن کند و آینده دستاوردهای هر سه کشور در سوریه را مشخص سازد. اما آنچه اکنون میتوان فهمید این است که آنکارا به تدریج در حال به دست گرفتن نقش بیشتری در محور سه گانه است و روس ها نیز تا کنون نشان داده اند که مشکلی با پیگیری اهداف ترکیه در سوریه ندارند و همکاری با آنکارا را تحت شرایط مشخصی، ارجح و دارای اولویت میدانند. اگر این حدس و گمان ها صحیح باشد، باید لزوم یک هشدار جدی را درک کرد. این که ایران مجبور به چانه زنی بر سر مهمترین اهداف خود در سوریه – بیش از پنج سال بر سر آنها مقاومت کرده – نشود و یا مجبور به دادن امتیازاتی که قرار بر آن نبوده، نباشد. علی اکبر ولایتی روز گذشته به صراحت بیان کرده است که ایران از حمایت از خط مقاومت در سوریه دست نخواهد کشید. شاید این سخنان ولایتی اشاره ای به این چرخش وضعیت به ضرر ایران نیز در دل خود داشت باشد و هشداری باشد هم به روس ها و هم به آنکارا. انتهای متن/ منبع: تابناک

محبوبيت استالين در وطن مادري اش

January 4, 2017, 3:35 am

≫ Next: آغاز ساخت خط لوله انتقال گاز روسیه به جنوب شرق اروپا از خاک ترکیه

≪ Previous: حرکت پوتین به سمت آنکارا و معانی آن برای تهران / آیا ایران در محور سه گانه به حاشیه رانده میشود؟

$

0

0

ایراس: چندي پيش سالروز تولد استالين رهبر افسانه اي اتحاد جماهير شوروي بود. سايت "لنتا رو" روسيه در گزارشي تصويري از گرجستان ( وطن مادري استالين ) با طرفداران سينه چاك وي در خانه هايشان كه اغلب مزيّن به تصاويري از استالين و نمادهاي اتحاد جماهير شوروي است گفتگوهايي انجام داده است كه جالب و خواندني است. حس نوستالژيك فروپاشي شوروي و محبوبيت استالين در گفتار و آراء اين افراد ( كه عمدتا بالاي 60 ساله اند ) جالب و قابل تامّل است. برای خواندن گزارش سایت (لنتا رو روسیه)با عنوان «استالين در قلب و بر ديوار» کلیک کنید. در ادامه تصاویری از این گزاش را با هم می بینیم: منبع: گروه تلگرامي مطالعات اروپاي شرقي

---

آغاز ساخت خط لوله انتقال گاز روسیه به جنوب شرق اروپا از خاک ترکیه

January 3, 2017, 5:19 am

≫ Next: یعنی باور کنیم ایران و روسیه با هم اختلاف دارند؟

≪ Previous: محبوبيت استالين در وطن مادري اش

$

0

0

ایراس: در بحبوحه خبرهای جنگ سوریه اما خبرگزاری ایتارتاس از مسکو گزارش داد که بالاخره قرارداد اجرایی ساخت خط لوله انتقال گاز روسیه از طریق دریای سیاه به ترکیه و سپس یونان با شرکت سوئیسی Allseas Group S.A به امضا رسید. این خط لوله قابلیت انتقال 63 میلیارد مترمکعب گاز را در سال داراست. از این میان ترکیه می تواند تا 14 میلیارد متر مکعب از نیاز گازی خود را سالانه از این خط دریافت کند و  مابقی را به مقصد جنوب اروپا صادر کند. آغاز ساخت این خط لوله گازی خود تاکیدی مضاعف بر تغییرات جغرافیای سیاسی منطقه و نزدیکی بیش از پیش ترکیه و روسیه است. معامله ای که بیش از هرچیز بر موضوع سوریه و جنگ گازی در این کشور تاثیر گذاشت و در آینده موجب دوری بیشتر اقتصاد کشورمان از دسترسی به بازار انرژی اروپا خواهد شد! مترجم: علیرضا خسروی منبع: ایتارتاس انتهای خبر/

یعنی باور کنیم ایران و روسیه با هم اختلاف دارند؟

January 3, 2017, 4:30 am

≫ Next: قزاقستان؛ از استقلال و موازنه مثبت روابط تا حساسیت‌های جهان اسلام

≪ Previous: آغاز ساخت خط لوله انتقال گاز روسیه به جنوب شرق اروپا از خاک ترکیه

$

0

0

ایراس: در بدو ورود روسیه بحث اینکه حضور روسیه ممکن است منجر به کمرگ شدن جایگاه ایران در سوریه بیانجامد را مطرح کردند اما در نهایت دیدیم که نه فقط حضور ایران پر رنگ تر شد بلکه همکاری ایران و روسیه در حمایت از دولت قانونی و مشروع سوریه منجر به پیروزی های پیاپی در این کشور گشت و همکاری میان ایران و روسیه در موارد دیگر هم گسترش پیدا کرد. دلیل گسترش همکاری های مختلف میان ایران و روسیه این بود که هر دو در یک جبهه قرار داشتند و منافع مشترک دو کشور ایجاب می کرد و ایجاب می کند که با هم همپیمان استراتژیک باشند. در ماجرای حلب هم مشاهده کردیم که این رسانه ها تلاش زیادی برای ایجاد تفرقه در اتحاد ایران و روسیه مطرح کردند، چون تنها راه جبران شکستشان را در تفرقه انداختن میان نیروهای پشتبان حکومت سوریه جستجو می کنند. در این راستا مباحثی مطرح شد مبنی بر اینکه روسیه ایرانی ها را دور زده و با ترکیه توافق انجام داده و اینکه توافق آتش بس امضاء شده فیما بین روسیه و ترکیه مورد تایید ایران نیست. ظاهرا برخی فراموش کرده اند که میانجی مصالحه میان روسیه و ترکیه همان ایران بود و رابطه ایران و روسیه بسیار عمقی تر از آن است که بخواهد با چنین شایعاتی ضربه بخورد. یکی از شگرد های بزرگ سازمان های اطلاعاتی غربی استفاده از رسانه، برای کنکاش اطلاعات می باشد. به این معنا که مساله ای را در رسانه ها مطرح می کنند و سپس منتظر می مانند که واکنش طرف مقابل را ببینند تا از اطلاعات خود اطمینان پیدا کنند ویا اینکه در صف واحد طرف مقابل تفرقه و لغزش ایجاد کنند.  شاید اگر مثال بزنم برای بسیاری این مساله روشن تر شود. در موارد زیادی رسانه های غربی مصطلحا "چو" راه می انداختند که مثلا سردار سلیمانی زخمی شده یا کشته شده. خودشان هم میدانستند که چنین اتفاقی پیش نیامده اما هدف اصلی سرویس های اطلاعاتی آنها این بود که برای تکذیب این مساله سردار سلیمانی جایی خود را نشان دهد تا بتوانند او را رصد کنند. همین مورد در مورد بسیاری از مقامات کشورهای مختلف نیز پیش آمده. شاید بسیاری بیاد داشته باشند که این رسانه ها چند بار در اخبار خود شایعاتی در مورد رهبری به راه انداختند تا در دل مردم ایران تزلزل بوجود آورند و ببینند آیا فرصت مناسب است تا نقشه های شوم خود را به اجرا در بیاورند. همین مساله را اخیرا حتی در مورد ولادیمیر پوتین مطرح کردند و در یک خبر خنده دار ادعا کردند که وی چند سال پیش ترور شده و بدل او سر کار است. مشخص است نویسندگان آنها خیلی در بحر داستان های هالیودی غرق شده اند. در موارد زیادی اینان اخباری مبنی بر اختلاف میان حزب الله و ارتش سوریه و مقاومت مردمی و مستشاران ایرانی و روس ها و… مطرح کردند. همیشه هم هدفشان این بود که ببینند آیا می توانند روزنه ای پیدا کنند تا از آن استفاده کنند و در صف واحد جبهه مقاومت نفوذ کنند. با توجه به تکرار این بازی، کارشناسان زبده ایرانی و روس دست آنها را خوانده اند و تلاش می کنند در دام آنها نیافتند به همین دلیل هم حتی در مواردی با آنها بازی می کنند، به این معنا که می گذارند آنها همه اخبارشان را منتشر کنند و هرچه می توانند داد و بیداد راه اندازند و در نهایت لحظه آخر آب پاکی را روی سرشان می ریزند.  در مورد حلب ایران و روسیه مجبور بودند و هستند تاکتیک بسیار دقیقی را اجرا کنند تا در پی آن بتوانند بخش بزرگی از مشکل سوریه را بصورت مسالمت آمیز حل کنند و بخش بزرگی از مسلحین را از جبهه مخالفان خارج کنند تا طرف مقابل ارتش و دولت سوریه تضعیف گردد. با توجه به اینکه وجود نام ایران در برخی موارد ممکن است منجر به آن شود که برخی کشورهای عرب که قطعا به دنبال بر هم زدن معادلات صلح هستند اصرار کنند ورود کنند به همین دلیل ایرانی ها خود ترجیح دادند که در برخی موارد حضور فیزیکی نداشته باشند.  با این حال ایرانی ها در جریان ریز همه گفتگو ها و جریانات هستند و هیچ توافقی بدون موافقت ایران و دولت سوریه به امضاء نمی رسد.  حضور فیزیکی طرفداران ایران روی زمین خود گواه این ماجرا می باشد. بر کسی پوشیده نیست که در اکثر مناطق سوریه امروزه طرفداران مقاومت روی زمین کنار ارتش سوریه حضور دارند و هیچ موردی بدون در نظر گرفتن خواسته حکومت سوریه و حامیان آن انجام نمی شود ولی نیاز نیست که در همه جا جار بزنند که این خواسته ها همان خواسته های حکومت مردمی سوریه و حامیان آن می باشد. روسیه هم در این ماجرا به عنوان میانجی باید وارد عمل می شد تا یک طرف فقط روسیه باشد و طرف دیگر فقط ترکیه و دیگران نتوانند به ماجرا ورود کنند، و همه این ماجرا هم با هماهنگی با دولت سوریه و همپیمانان آن مخصوصا ایران است. در مذاکرات معمولا وقتی که یک طرف می خواهد مساله ای را قبول نکند می تواند ماجرا را بر گردن همپیمانان خود بیاندازد و بگوید همپیمانان من با مثلا این مورد مخالفت خواهند کرد و اجازه نخواهند داد اجرایی گردد، اما اگر همان همپیمان در جلسه باشد دیگر نمی توان از این بازی استفاده کرد. کما اینکه شاهد بودیم که وقتی توافق اولیه برای شرق حلب حاصل شد که مورد تایید حکومت سوریه وحامیان آن نبود نیروهایی که روی زمین بودند اجرای آن را متوقف کردند و طرف مقابل مجبور شد به خواسته آنان تن دهد.  آمریکایی ها مصطلحا به این ماجرا می گویند بازی پلیس خوب و پلیس بد. مساله ای که بسیاری هنوز به آن شک دارند هماهنگی کامل و دقیق میان ایران و روسیه در همه موارد است امری که تا به حال منجر به شکست همه نقشه های طرف مقابل شده. می توان گفت این هماهنگی بسیار دقیق میان دو کشور وجود دارد و اخبار رسانه های غربی نمی تواند در آن خلل ایجاد کند. پس در نهایت می توان گفت به هیچ وجه باور نکنید که اختلافی میان ایران و روسیه وجود دارد.  عماد آبشناس / اسپوتنیک انتهای متن/

قزاقستان؛ از استقلال و موازنه مثبت روابط تا حساسیت‌های جهان اسلام

January 3, 2017, 1:01 am

≫ Next: برنامه های گردشگری برای مسابقات فوتبال جام جهانی 2018 در روسیه

≪ Previous: یعنی باور کنیم ایران و روسیه با هم اختلاف دارند؟

$

0

0

ایراس: «محمد حسین عابدینی» کارشناس مسائل سیاسی آسیای مرکزی طی یادداشتی در خبرگزاری فارس به موقعیت اقتصادی، سیاسی و فرهنگی قزاقستان، پیشرفت های این کشور در جامعه بین الملل و همچنین روابط «آستانه» با تهران اشاره کرده است. در این یادداشت آمده است: قزاقستان یکی از کشورهای مسلمان در آسیای مرکزی است که اکثر مردمانش حنفی مذهب‌اند . این کشور از نظر مساحت پهناورترین جمهوری و به لحاظ موقعیت جغرافیایی دربخش میانی قاره آسیا و اروپا و نیز محل تلاقی سه دین جهانی اسلام، مسیحیت و بودیسم است که این خود براهمیت آن افزوده است. قزاقستان‌ به‌ دلیل‌ برخوردار بودن‌ از منابع‌ معدنی‌ و عناصری‌ که‌ در جدول‌ مندلیف‌یافت‌ می‌شود، شهرتی‌ خاص‌ دارد. این کشور درگذشته انبار غله‌ شوروی‌ بوده و سالیانه 25 میلیون تن‌ گندم تولید می‌کرد و درحال حاضر بخش وسیعی از زمین های آن به کشت گندم اختصاص دارد. همچنین براساس‌ گزارش‌ بانک‌ جهانی‌، قزاقستان‌ در گروه‌ 20 کشور اول‌ جهان‌ از نظر جذب‌ سرمایه‌های‌ خارجی‌ قرار دارد، تولید برق‌ در این‌ کشور از طریق‌ نیروگاه‌ها با سوخت‌ ذغال‌سنگ‌، گاز و هسته‌ای‌ صورت‌ می‌گیرد و انتقال‌ آن‌ توسط دو شبکه‌ در روسیه‌ (روسیه‌ در شمال‌) و (آسیای‌مرکزی‌ در جنوب‌) جریان‌ دارد. قزاقستان در ردیف‌ 55 کشور صادر کننده‌ نفت‌ است و 25 درصد اورانیوم جهان را نیز دراختیار دارد.  آنطور که در دو دهه اخیر از سیاستهای دولت «نورسلطان نظربایف» رئیس جمهور قزاقستان بر می‌آید، عملکرد وی نه تنها در داخل کشور به منظور ایجاد فضای مسالمت آمیز همراه با صمیمیت و پذیرش دیگر مذاهب، ادیان و اقوام محدود نشده بلکه قزاقستان اقداماتی از این قبیل را در سطح جهان نیز به خود اختصاص داده است. برگزاری 5 دوره کنگره «رهبران ادیان سنتی وجهانی» در شهر آستانه پایتخت آن با هدف فراهم ساختن زمینه شناخت دین حقیقی در میان سایر ادیان ، استقرار صلح و تفاهم در جهان از طریق دین اسلام ، مشارکت و حضور موثر در سازمان‌ و پیمان‌های بین‌المللی از جمله ریاست قزاقستان بر سازمان امنیت و همکاری اروپا در سال 2010 و ریاست بر سازمان کنفرانس اسلامی در سال 2011 ، عضویت در شورای امنیت سازمان ملل برای سال های 2017 و 2018 نمونه‌هایی ازحضور این کشور درعرصه‌های بین‌المللی است. دولت قزاقستان پس از استقلال تمام تلاش‏ خود را به کار بست تا با استفاده‏ سنجیده و کاملاً برنامه‏ ریزی شده از منابع طبیعی، تولیدات داخلی را افزایش داده و از این طریق پلی را میان توسعه همگانی و «اقتصاد صنعتی » معماری کند. این برنامه تا امروز موفقیت آمیز بوده چرا که از همین طریق، دولت توانست میلیون‏ها شغل را برای شهروندان ایجاد کند. نمایشگاه «اکسپو 2017»، استراتژی 2030، استراتژی 2050 و سرانجام سیاست جدید اقتصادی «راه روشن» مهم‏ترین برنامه‏ های توسعه ملی و بخصوص توسعه اقتصادی دولت قزاقستان است که طرح‏های بکر و کارآمدی را برای توسعه و پیشرفت این کشور، در دستور کارقرار می‌دهد. در افق برنامه «استراتژی2050»مسیر جدید سیاسی برای قزاقستان نوین در شرایط متغیر جهانی برای رسیدن به توسعه و ثبات دیده شده است و رئیس جمهور این کشور با توجه چالش های داخلی ،منطقه‌ای و جهانی آنرا ترسیم کرده است. استفاده از فرصت ها در گذرسریع زمان، عدم تعادل جمعیت، خطر امنیت جهانی، کمبود مواد غذایی، بحران شدید آب، امنیت انرژی، محدود بودن منابع طبیعی، فرارسیدن انقلاب صنعتی سوم(فناوری‌های دیجیتال، نانو، رباتیک و پزشکی) افزایش بی ثباتی  اجتماعی، بحران ارزش های تمدنی، تهدید جدید بی ثباتی اقتصاد جهانی ازجمله آسیب ها و چالش‌هایی است که برآن تاکید شده و راهکارهای آن نیز پیش بینی گردیده است. این مهم درسایه ثبات و همدلی ملت و دولت قزاقستان و بلند پروازی شخص رئیس جمهور دست یافتنی است. عملکرد دولت نظربایف نشان می‌دهد برغم ترسیم برنامه های میان مدت و بلند مدت و تلاش تیم نخبه، دولت قزاقستان و اجرای پروژه های بزرگی چون انتقال پایتخت از شهر آلماتی به آق ملا(آستانه) در شمال کشور، توفیق در جذب سرمایه گذاری خارجی و... نباید این گونه تصورکرد که توسعه در این جمهوری فراگیر بوده است. در حالت خوش بینانه و با توجه به متغیرهای کمی و کیفی که اخیرا ازسوی سازمانهای بین المللی درباره توسعه مشخص شده است، می‌توان توسعه این کشور را در بعد اقتصادی و تا حدودی اجتماعی جامعه قزاق باور داشت. گرچه موفق‌ بودن قزاقستان در جذب بهتر شاخص‌های جهانی شدن نسبت به کشورهای دیگر آسیای مرکزی و تأثیر بیشتر این شاخص‌ها بر توسعه اجتماعی- اقتصادی آن تأیید شده است، لیکن این کشور تا رسیدن به توسعه سیاسی که شامل ارزشهایی مانند حقوق بشر ، آزادی سیاسی، حق رأی و شکلی از دموکراسی هستند، راه طولانی درپیش دارد. موضوعی که سایر جمهوری های آسیای مرکزی به غیر ازکشور قرقیزستان به آن مبتلا هستند و روسای جمهور آنها برای خود حکومت موروثی داشته و دارند. روابط روبه گسترش قزاقستان با جمهوری اسلامی ایران روابط دو کشور دربیش از دو دهه گذشته بدون فراز و نشیب با آهنگ معتدل همواره رو به رشد بوده است. مناسبات دو کشور پس از آغاز به کار دولت یازدهم وارد مرحله تازه‌ای شده است. نظربایف اولین رئیس دولتی بود که دعوت ایران را پذیرفت و در راس هیات بلندپایه ای در مراسم تحلیف حسن روحانی رئیس دولت یازدهم شرکت کرد. قزاقستان میزبان مذاکرات هسته ای ایران با قدرتهای 5+1 در دولت قبلی بود. برای حل اختلافات هسته‌ای با دیگر کشورها نقش میانجیگری داشته و در سطح مجامع بین المللی از مواضع ایران حمایت کرده است. هم اکنون نیز آستانه آمادگی خودرا برای میزبانی از مذاکرات سه جانبه ایران، روسیه و ترکیه برسر موضوع صلح در سوریه اعلام کرده است. روابط دو کشور در ابعاد مختلف سیاسی، اقتصادی، تجاری، حمل‌ونقل و همچنین همکاری در موضوع رژیم حقوقی دریای خزر هم قابلیت افزایش دارد. در بعد فرهنگی نیز مشترکات تاریخی، دینی، فرهنگی، مراودات مردمی و دیدگاه مثبت مردم قزاقستان نسبت به فرهنگ، تمدن و مردم ایران، فرصت‌ها و زمینه‌های مناسبی را برای توسعه فرهنگی میان 2 کشور فراهم کرده است. درعین حال باید اذعان کرد ارتباطات و همکاری‌های رسانه‌ای با گذشت 25 سال از روابط 2 کشور، هنوز جایگاه مناسبی ندارد. حدود 2500 رسانه در این جمهوری وجود دارد که بیش از 90 درصد آن خصوصی است. برد رسانه‌ای ایران در این کشور و دیگر کشورهای روس زبان در حد صفر است گرچه بخش برون مرزی ایران شبکه اسپانیولی را راه اندازی کرده اما از زبان روسی که در منطقه آسیای مرکزی به ویژه در قزاقستان هنوز هم زبان علمی است، غافل مانده است. با توجه به سفر روحانی به قزاقستان در پایان سال 2016 و اهتمام مسئولان عالی رتبه جمهوری اسلامی ایران و قزاقستان برای توسعه مناسبات و روابط سیاسی، اقتصادی و فرهنگی و همچنین پیشینه فرهنگی و تاریخی دو کشور باید شاهد گشایش فصل جدیدی در روابط تهران و آستانه باشیم. راه اندازی پرواز مستقیم تهران و آستانه برای توسعه مناسبات گردشگری مورد حمایت رئیس جمهور قزاقستان قرار گرفت. استفاده از ظرفیت بهره برداری از معادن این کشور که هم اکنون بیش از 10 مجوز ازجمله سیمان و شیشه در اختیار طرف ایرانی قرارگرفته است. گفتنی است طی سالهای اخیر، شرکتهای ایرانی با قراردادهای اجاره بلند مدت و در سطح 700 هزار هکتار در حوزه کشت فراسرزمینی در استانهای مختلف قزاقستان فعالیت دارند. مذاکراتی نیز بین روسای جمهور 2 کشور در سفر اخیر برای 1.5 میلیون هکتار اراضی برای سرمایه گذاری صورت گرفت. تاکنون بیش از 85 سند همکاری میان دو کشور به امضا رسیده است. حجم مبادلات تجاری ایران و قزاقستان در سال 2014 بر اساس آمار منتشره از سوی منابع قزاق حدود 987 میلیون دلار اعلام شد که از این میان سهم صادرات قزاقستان 893 میلیون دلار و صادرات ایران 94 میلیون دلار بوده است. در هفتمین اجلاس مشترک کنسولی وزارتخانه های خارجه جمهوری اسلامی ایران و جمهوری قزاقستان 11 آبان 1395 در آستانه که منتج به امضای تفاهمنامه همکاری به منظور تسهیل فعالیت نمایندگی های سیاسی و کنسولی، حمایت و حفاظت از حقوق و اموال اتباع دو کشور در قلمرو یکدیگر گردید. ایران هم اکنون علاوه بر سفارت در آستانه،در آلماتی و بندر«آکتائو» هم دارای کنسولگری است و قزاقستان نیز در گرگان کنسولگری دارد. همچنین در پانزدهمین اجلاس کمیسیون مشترک همکاری های تجاری، اقتصادی، علمی، فنی و فرهنگی بین جمهوری اسلامی ایران و جمهوری قزاقستان که در تاریخ 20 و 21 آذر سال 1395 (11 -10) دسامبر 2016 درتهران برگزار شد ، علاوه برطرح و بررسی اولویت های دو کشور،مسائل و مشکلات برسر راه اجرای توافقات پیشین و نیز نهایی سازی اسناد در دستور کار دستگاه‌های اجرایی قرار گرفت. همچنین سند برنامه مبادلات فرهنگی، علمی و آموزشی 2 کشور برای تمدید دوره 3 ساله (2017-2019) آماده امضا شده است که طرفها در اولین فرصت آن را امضا خواهند کرد. نشست بعدی کمیسیون مشترک درشهر آستانه قزاقستان خواهد بود. جمهوری اسلامی ایران و قزاقستان دارای چالش های مشترک به ویژه در حوزه های فرهنگی هستند. گسترش جریان افراطی‌گری، نفوذ فرهنگی آمریکا، تفرقه انگیزی قومی مذهبی و ... از جمله این مسائل هستند. با وجود اینکه این مسائل اغلب ماهیت فرهنگی دارند و بر اساس یک نقشه از پیش طراحی شده، از بیرون وارد منطقه شده اند، کشورهای منطقه برای مقابله با آنها به صورت انفرادی و با تمرکز بر ابزارهای غیر فرهنگی و بدون یک نقشه راه مشترک و به شکل خاص خود با این مسائل مقابله می‌کنند. این در حالی است که با استفاده از مجموع ظرفیت های فرهنگی کشورهای منطقه به خوبی می توان بر این مسائل غلبه کرد. برای استفاده بهینه از ظرفیت های فرهنگی کشورهای منطقه، به سطح بالاتری از روابط و همکاری فرهنگی نیاز است که می‌توان آنرا «هم‌افزایی فرهنگی منطقه‌ای» نام گذاشت. جمهوری اسلامی ایران همواره خود بیشترین سهم و تاثیر را در مبارزه با افراط گرایی و تروریسم در منطقه و جهان داشته و آمادگی خود را درهم‌افزایی فرهنگی با کشورهای منطقه برای حل مشکل اعلام داشته است. نکته پایانی اینکه دولت قزاقستان اگر چه در سیاست خارجی خود موازنه مثبت را برگزیده است و با همه کشورها از جمله رژیم صهیونیستی درتعامل است لیکن باید نسبت به حساسیت های جهان اسلام و کشورهای اسلامی درمورد آن رژیم اشغالگر و مداخله گر که اخیرا میزبان نخست وزیرش بوده توجه و دقت نظر داشته باشد تا در ادامه روابط با کشورهای مسلمان و جمهوری اسلامی ایران دچار مشکل نگردد. قزاقستان با حدود 17 میلیون نفر جمعیت بزرگترین کشور محصور در خشکی در دنیا است. این کشور با وسعت 2 میلیون و 717 هزار و 300 کیلومتر مربع از شمال با روسیه، از شرق با چین، در جنوب شرقی با قرقیزستان، در جنوب با ازبکستان و در جنوب غربی با ترکمنستان همسایه است. سواحل شمال شرقی دریای خزر در خاک این کشور قراردارد. «نورسلطان نظربایف» 74 ساله، بیش از 25 سال است که ریاست جمهوری قزاقستان را برعهده دارد. انتهای متن/

برنامه های گردشگری برای مسابقات فوتبال جام جهانی 2018 در روسیه

January 3, 2017, 1:18 am

≫ Next: ازبکستان 2016؛ از مرگ «کریم‌اف» تا نشست سران شانگهای در تاشکند

≪ Previous: قزاقستان؛ از استقلال و موازنه مثبت روابط تا حساسیت‌های جهان اسلام

$

0

0

ایراس: بیش از 120 برنامه و مسیر گردشگری برای یازده شهر میزبان جام جهانی فوتبال 2018 در روسیه آماده شده است. این برنامه ­ها علاوه بر شهرهای میزبان جام جهانی (مسکو؛ سنت پترزبورگ، کلینگراد، سمرا، سارانسک، قازان، ولگوگراد، رستوف، کراسنادار، سوچی و یکاترینبورگ) شامل مناطق اطراف نیز می­ شود.   برخی از این مسیرها در سال 2017 برای مسابقات جام کنفدراسیون نیز قابل دسترسی هستند. مسیرهای جذاب برای گردشگران مانند"گردنبند نقره ای روسیه"، جاده ابریشم بزرگ" و " جاده بزرگ" که چند منطقه روسیه را به هم متصل می­ کند، در این مسیر قرار گرفته­ اند. در تمامی مسیرها برای گردشگران حدود 500 مکان دیدنی قرار دارد. خدمات گردشگری مورد نیاز از جمله  محل اقامت، غذا، حمل و نقل و همچنین سرگرمی و استراحت برای گردشگران نیز تدارک دیده می­ شود. تور یک روزه همراه با غذا،  به طور متوسط حدود دو هزار روبل و تور هشت روزه برای مناطق مختلف روسیه همراه با غذا و حمل ونقل از 18 تا 30 هزار روبل محاسبه شده است. مسکو، سنت پترزبورگ، قازان و سوچی شهرهای میزبان مسابقات جام کنفدراسیون در سال 2017 در انتظار خیل عظیم گردشگران در سال آینده هستند و تورهای پیشرفته امکان بازدید چند شهر را برای گردشگران فراهم می ­کنند؛ هدف از این برنامه­ ها معرفی روسیه به عنوان یک کشور توریستی و جذب گردشگران علاقمند به سفرهای توریستی به روسیه است. سازمان روس توریسم از طریق دفاتر"ویزیت راشا" اطلاعات لازم برای نمایندگان شرکت­ های گردشگری خارجی را ارائه می­ کند. در حال حاضر یازده دفتر در ایتالیا، فنلاند، انگلیس، آلمان، چین، آسیای جنوب شرقی، امارات، ایران وکویت مشغول به فعالیت هستند. تا پایان سال در اتریش  و فرانسه و همچنین اوایل سال آینده در اسپانیا دفاتر جدیدی شروع به کار خواهند کرد. منبع: پورتال وزارت فرهنگ روسیه / ترجمه: سایت دیدبان روسیه

ازبکستان 2016؛ از مرگ «کریم‌اف» تا نشست سران شانگهای در تاشکند

January 3, 2017, 12:31 am

≫ Next: احتمال توافق تعرفه‌ای ایران با اوراسیا

≪ Previous: برنامه های گردشگری برای مسابقات فوتبال جام جهانی 2018 در روسیه

$

0

0

ایراس: افتتاح راه‌آهن «انگرن – پاپ» با حضور روسای جمهور چین و ازبکستان، برگزاری شانزدهمین نشست سازمان همکاری شانگهای در تاشکند، برگزاری جشن بیست و پنجمین سالگرد استقلال ازبکستان، درگذشت «اسلام کریم‌اف» نخستین رئیس جمهور ازبکستان از جمله مهم‌ترین رویدادهای داخلی و بین المللی سال 2016 میلادی ازبکستان است.   برگزاری سی و نهمین نشست کمیسیون اسلامی به ریاست ازبکستان در تاریخ 23 و 25 ژوئیه سال 2016 میلادی (2 و 4 مرداد ماه سال 1395) در شهر جده عربستان سعودی به ریاست ازبکستان سی و نهمین در نشست کمیسیون اسلامی در مسائل اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی کشورهای عضو سازمان همکاری اسلامی برگزار شد. شرکت‌کنندگان این نشست مسائل مربوط به تحکیم همکاری‌های متقابل چندجانبه در چهارچوب سازمان همکاری اسلامی از جمله در زمینه‌های بازرگانی، سرمایه‌گذاری، گردشگری، کشاورزی، حمل‌ونقل و دیگر عرصه‌ها را بررسی کردند. همچنین در مورد مسائل نشست آینده شورای وزرای امور خارجه کشورهای عضو سازمان همکاری اسلامی تبادل نظر شده است. سازمان همکاری اسلامی در ماه سپتامبر سال 1969 میلادی با هدف تأمین همبستگی اسلامی در زمینه‌های اجتماعی، اقتصادی و سیاسی ایجاد شده است.   اجرای موافقت‌نامه آسیای مرکزی و خلیج فارس موافقت‌نامه ایجاد کریدور حمل و نقلی «آسیایی مرکزی و خلیج فارس» (موافقت‌نامه عشق آباد) در تاریخ 23 آوریل سال 2016 میلادی ( 4 اردیبهشت ماه سال 1395) به مرحله اجرا درآمد. موافقت‌نامه در مورد ایجاد این کریدور را دولت‌های ازبکستان، ترکمنستان، جمهوری اسلامی ایران، عمان و قطر در ماه آوریل سال 2011 میلادی در عشق‌آباد ترکمنستان به امضا رساندند. در سال 2013 میلادی قطر تصمیم گرفت از این طرح خارج شود. در ماه آگوست سال 2014 میلادی در شهر «مسقط» وزرای امور خارجه ازبکستان، ترکمنستان، ایران و عمان در مورد به مرحله اجرا درآوردن موافقتنامه در ایجاد کریدور یادشده یادداشت تفاهم امضا کردند. تاکنون موافقتنامه و یادداشت تفاهم‌ را تمام چهار کشور حاضر در این طرح به تصویب رساندند. این سند ساخت کریدور حمل و نقلی مطمئن‌ را برای حمل و نقل و ترانزیت بدون وقفه بین کشورهای آسیای مرکزی و بنادر خلیج فارس و دریایی عمان‌ را در نظر دارد. موافقت‌نامه فوق برای افزایش سرعت انتقال کالاها با هدف اقتصاد هزینه‌های حمل و نقلی و همچنین ساده‌تر و هماهنگ کردن اسناد و تدابیر رسمی کمک می‌کند.    پیشتر اعلام شده است که بخشی از کریدور حمل‌ونقلی و ترانزیتی از طریق راه آهن پیوند دهنده ازبکستان، ترکمنستان و ایران و بخشی دیگر از طریق دریا از بنادر بندرعباس و چابهار ایران تا بنادر عمان عبور می‌کند. افتتاح راه‌آهن «انگرن – پاپ» با حضور روسای جمهور چین و ازبکستان خط راه‌آهن «انگرن – پاپ» در ازبکستان در تاریخ 22 ژوئن سال 2016 میلادی (2 تیر ماه سال 1395) با حضور  «اسلام کریم‌اف» رئیس جمهور این کشور و «شی جین پینگ» همتای چینی وی افتتاح شد. این مراسم از طریق ویدئو کنفرانس و با دستور روسای جمهور ازبکستان و چین افتتاح شد. این خط آهن در یکی از مناطق کوهستانی و صعب العبور ازبکستان  قرار دارد که در این مسیر تونل‌های مختلفی ایجاد شده است. رئیس جمهور ازبکستان پس از افتتاح این خط راه‌آهن گفت: اجرای این طرح بزرگ یک رویداد تاریخی برای مردم ازبکستان است، این خط آهن از طریق تونل «کامچیک» 3 استان «فرغانه»،«نمنگان» و «اندیجان» واقع در قلمرو وادی فرغانه‌ را با مرکز کشور و مراکز صنعتی ازبکستان متصل می‌کند. کریم‌اف افزود: به دلیل کوهستانی بودن این مسیر همواره رفت و آمد به آنجا سخت بود و در پاره‌ای از مواقع از طریق کشورهای همسایه به این منطقه ورود و خروج میسر بود. وی تاکید کرد: امروز آرزوی چندین ساله ما تحقق یافت و وادی فرغانه با بیش از 10 میلیون نفر حمعیت با بخش اصلی ازبکستان متصل شد. طول کلی خط راه آهن «انگرن – پاپ» 123 کیلومتر و صد متر و طول تونل در این مسیر 19 کیلومتر و 200 متر است. این تونل از لحاظ صعب العبور در مقام هشتم و از لحاظ طولی در مقام 13 در جهان قرار دارد. ارزش کل این طرح معادل یک میلیارد و 769 میلیون دلار است. این طرح توسط بودجه دولت، هزینه‌های شرکت سهامی راه آهن ازبکستان و وام‌های نهادهای مالی بین المللی تامین مالی شده است. بانک «اکسیم بانک» چین برای طراحی و ساخت تونل معادل 350 میلیون دلار وام اختصاص داده است. بر اساس برآوردها، پس از راه‌اندازی خط جدید راه آهن سالانه 10 میلیون تن کالا از طریق حمل‌ونقل ریلی جابجا خواهد شد. انتظار می‌رود در سال اول بهره‌برداری از این خط جدید 600 هزار مسافر جابه‌جا شود. همزمان با این خط جدید در کریدور راه آهن «چین و آسیای مرکزی و اروپا» یک حلقه مهم خواهد بود و برای رشد بیش از پیش اقتصاد ازبکستان کمک خواهد کرد. شانزدهمین نشست سازمان همکاری شانگهای در تاشکند شانزدهمین نشست سازمان همکاری شانگهای در روزهای 23 و 24 ژوئن سال 2016 میلادی (3 و 4 تیر ماه سال 1395) در شهر تاشکند پایتخت ازبکستان برگزار و در آن «محمد جواد ظریف» وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران حضور داشت. در این نشست سران کشورهای عضو سازمان همکاری شانگهای از آغاز اجرای عملی برنامه جامع مشترک اقدامات جهت حل و فصل برنامه هسته‌ای ایران که به نفع صلح، امنیت، ثبات در منطقه و فرامنطقه در راستای گسترش بیش از پیش همکاری‌های بین‌المللی است، استقبال کردند. همچنین کشورهای عضو سازمان همکاری شانگهای در این نشست تاکید کردند که این سازمان برای پذیرش اعضای جدید مطابق با معیارهای این سازمان از آمادگی لازم برخوردارند و از آن استقبال می‌کنند. روسای جمهور بر ضرورت گسترش همکاری‌های همه‌جانبه در زمینه حمل و نقل و ایجاد کریدورهای حمل و نقل بین‌المللی که آسیا را با اروپا متصل می‌کند، اجرایی طرح‌های مشترک سرمایه‌گذاری مبنی بر توسعه امکانات حمل و نقلی و اجرایی پتانسیل ترانزیتی منطقه تاکید کردند. 200 نفر از نمایندگان رسانه‌های گروهی جمهوری اسلامی ایران، چین، روسیه، قزاقستان، قرقیزستان، تاجیکستان، ترکمنستان، افغانستان، هندوستان، پاکستان، بلاروس، مغولستان و دیگر کشورها و از ازبکستان نزدیک به 200 نفر روزنامه‌نگار در فعالیت پوشش نشست سازمان همکاری شانگهای شرکت کردند. ازبکستان بیست و پنجمین سالگرد استقلال خود را بدون کریم‌اف جشن گرفت جشن بیست و پنجمین سالگرد استقلال ازبکستان در تاشکند بدون حضور رسمی «اسلام کریم اف» برگزار شد. جشن بیست و پنجمین سالگرد استقلال ازبکستان در باغ‌های مختلف تفریحی شهر تاشکند با حضور انبوه مردم و بدون سخنرانی مقامات رسمی این کشور برگزار شد. در این جشن ملی، غذاهای سنتی از جمله آش‌پلو میان مردم شرکت کننده توزیع شد. ازبکستان با بیش از 31 میلیون نفر جمعیت هر سال اول سپتامبر را به عنوان روز استقلال جشن می‌گیرد و این روز در تقویم این کشور به عنوان روز تعطیل رسمی ثبت شده است. خستین رئیس جمهور ازبکستان درگذشت «اسلام کریم‌اف» نخستین رئیس جمهور ازبکستان در تاریخ دوم سپتامبر سال 2016 میلادی (12 شهریور سال 1395) در شهر تاشکند به وقت محلی ساعت 20 و 55 دقیقه بر اثر سکته مغزی دار فانی‌را وداع گفت. بنابه وصیت رئیس جمهور کریم اف وی در تاریخ 3 سپتامبر سال 2016 میلادی (13 شهریور ماه سال 1395) در شهر سمرقند محلی که پدر و مادرش مدفون شده است، به خاک سپرده شد. مراسم خداحافظی با رئیس جمهور ازبکستان روز 3 سپتامبر سال 2016 میلادی (13 شهریور ماه سال 1395) در شهر سمرقند برگزار شد. به مناسبت درگذشت اسلام کریم اف در ازبکستان 3 روز عزای عمومی اعلام شد. نشست وزرای خارجه سازمان همکاری اسلامی در تاشکند چهل و سومین نشست شورای وزرای امور خارجه کشورهای عضو سازمان همکاری اسلامی روزهای 18 و 19 اکتبر سال 2016 میلادی (27 و 28 مهر ماه سال 1395) در تاشکند پایتخت ازبکستان برگزار شد. در این نشست «سید عباس عراقچی» معاون وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی و «بهمن آقا رضی» سفیر ایران در ازبکستان حضور داشتند. در مراسم افتتاحیه این نشست «شوکت میرضیایف» رئیس جمهور موقت ازبکستان گفت: از اینکه برای برگزاری چهل و سومین نشست شورای وزرای امور خارجه کشورهای عضو سازمان همکاری اسلامی شهر تاشکند را انتخاب کردید، صمیمانه کمال تشکر را دارم. میرضیایف افزود: اطمینان داریم که این نشست برای حفظ سنن مقدس اسلام، تحکیم همکاری‌های متقابل بین کشورهای اسلامی، افزایش سطح زندگی و رشد کشورهای عضو سازمان مهم خواهد بود. وی اظهار داشت: شعار «آموزش و معارف – راهی برای صلح و سازندگی» موضوع اساسی این نشست است که توسط «اسلام کریم‌اف» رئیس جمهور فقید ازبکستان پیشنهاد شده است. میرضایف تاکید کرد: انتخاب موضوع شعار «آموزش و معارف – راهی برای صلح و سازندگی» برای این نشست بی دلیل نیست چون این نشست در سرزمین دانشمندان و علمای بزرگ و نامداری همچون «امام بخاری، بهاالدین مرغلانی، حکیم الترمذی، قفال ششی، بهاءالدین نقشبند و خواجه احرار ولی، محمد الخوارزمی و احمد الفرغانی، ابوریحان بیرونی و ابو علی ابن سینا، میرزا الغبیک و علیشیر نوایی» برگزار می‌شود.   وی تاکید کرد: ما باید از ارزشها و فرهنگی واقعی اسلامی حمایت کنیم و کسانی‌ را که از اسلام در راه خونریزی و کشتار مردم بیگناه استفاده می‌کنند را محکوم می‌کنیم. سخنرانان دیگر نیز در این نشست بر این تاکید کردند که تمام اعضای کشورهای عضو سازمان همکاری اسلامی مخالف تروریسم هستند و ارتباط بین اسلام‌ و پدیده شوم تروریسم یک ادعای دروغین است. دین اسلام تمام اشکال تروریسم‌ را شدیدا محکوم می‌کند. اسلام یک دین بزرگ و مقدس است که انسان‌هارا برای دوستی، گذشت ، صلح و تسامح دعوت می‌کند. آنها همچنین خاطرنشان کردند: همه ما اطمینان داریم که باید به هرگونه اشکال تروریسم خاتمه داد. سخنرانان این نشست همچنین برای احقاق حقوق فلسطینیان و فشار آوردن بر رژیم صهیونیستی تاکید کردند. برگزاری انتخابات ریاست جمهوری ازبکستان و پیروزی «میرضیایف» روز یکشنبه 4 دسامبر سال 2016 میلادی (14 آذر ماه سال 1395) انتخابات ریاست جمهوری ازبکستان برگزار و شوکت میرضیایف رئیس جمهور موقت ازبکستان با کسب 88.61 درصد آرا پیروز انتخابات ریاست جمهوری این کشور شد. «میرزا اولغ‌بیک عبدالسلام‌اف» رئیس ستاد مرکزی انتخابات اعلام کرد: در این دوره انتخابات میرضیایف با کسب 88.61 درصد  آرا به عنوان رئیس جمهور ازبکستان انتخاب شد.  وی ادامه داد: در این دوره همچنین «حاتمجان کتمان‌اف» 3.73 درصد (669 هزار و 187)، «نریمان عمراف» 3.46 درصد (619 هزار و 972) و «سرور آتامراداف» 2.35 درصد (421 هزار و 55 آرا) را از آن خود کردند. به گفته رئیس ستاد مرکزی انتخابات، در این انتخابات 20 میلیون و 461 هزار و 861 نفر واجد شرایط رأی حضور داشتند که بیش از 17 میلیون و 911 هزار نفر از رأی‌دهندگان (88/61 درصد) میرضیایف‌را برای ریاست جمهوری ازبکستان انتخاب نموده‌اند و در واقع وی موفق به کسب 88/61 درصد آرای شهروندان گردیده است. سوگند «میرضیایف» در اجلاس مشترک مجالس عالی و سنای ازبکستان «شوکت میرضیایف» رئیس‌جمهور منتخب ازبکستان با حضور در اجلاس مشترک مجالس عالی و سنای این کشور ضمن ادای سوگند، «عبدالله عارف‌اف» را برای سمت نخست‌وزیری معرفی کرد که رأی موافق نمایندگان پارلمان را به دست آورد. «شوکت میرضیایف» رئیس‌جمهور منتخب ازبکستان روز 24 آذر ماه سال 1395 در اجلاس مشترک مجلس عالی و سنای این کشور، سوگند وفاداری یاد کرد. در مراسم افتتاحیه این اجلاس مشترک، «میرزا اولغ‌بیک عبدالسلام‌اف» رئیس ستاد مرکزی انتخابات ازبکستان گزارشی از برگزاری شفاف و علنی انتخابات ریاست جمهوری این کشور به نمایندگان مجالس عالی و سنا ارائه کرد. رئیس ستاد مرکزی انتخابات در سخنان خود، با اشاره به حضور بیش از 600 نفر از ناظران خارجی، بر نقش مهم رسانه‌های گروهی تأکید کرد. به گفته وی، در این انتخابات 20 میلیون و 461 هزار و 861 نفر واجد شرایط رأی حضور داشتند که بیش از 17 میلیون و 911 هزار نفر از رأی‌دهندگان (88/61 درصد) میرضیایف را برای ریاست جمهوری ازبکستان انتخاب نموده‌اند و در واقع وی موفق به کسب 88/61 درصد آرای شهروندان گردیده است. رئیس جمهور ازبکستان نیز در این جلسه ضمن ادای سوگند وفاداری در برابر نمایندگان ملت، «عبدالله عارف‌اف» را برای سمت نخست وزیری معرفی کرد که توسط نمایندگان مجالس عالی و سنای این کشور مورد تأیید قرار گرفت. دیدار روسای جمهور ازبکستان و قرقیزستان «الماس‌بیک آتامبایف» رئیس جمهور قرقیزستان پس از  ورود به شهر سمرقند با «شوکت میرضیایف» رئیس جمهور ازبکستان دیدار و گفت‌وگو کرد. روسای جمهور دو کشور در این دیدار بهبود گفت‌وگوهای سیاسی و توسعه مناسبات اقتصادی‌ را بررسی و همچنین در مورد موضوعات منطقه‌ای و بین المللی تبادل نظر کردند. طرفین به چالش‌ «نفوذ خزنده» افراط گرایی و رادیکالیسم در منطقه اشاره کرده و تاکید کردند: برای مقابله با چنین تهدیدات و ستیزه‌جویی‌ها باید همکاری‌های متقابل‌ در زمینه امنیت تشدید شود. میرضیایف و آتامبایف با اشاره به مسائل حل و فصل اوضاع افغانستان خاطرنشان کردند: دسترسی به صلح و ثبات در این سرزمین رنج‌دیده، شرط مهم حیاتی برای تامین امنیت تمام منطقه و اجرای طرح‌های بلندمدت حمل و نقلی و ارتباطاتی است.    روسای جمهور 2 کشور بر عزم قاطع پایبندی به تحکیم حسن همجواری و همکاری‌های متقابلا سودمند بین تاشکند و بیشکک تاکید کردند. «میرضیایف» و «آتامبایف» ضمن بررسی همکاری‌های اقتصادی و بازرگانی دو کشور عنوان کردند: با وجود رشد 23 درصدی در این زمینه طی مدت گذشته سال 2016 میلادی شاخص‌های مبادلات بازرگانی در سطح مطلوب نیست و با امکانات واقعی 2 کشور مطابقت ندارد. روسای جمهور بر لزوم انجام اقدامات مشترک جهت توسعه کلی اقلام و افزایش حجم تجارت متقابل تا 500 میلیون دلار در 2 سال آینده تاکید کردند. میرضیایف و آتامبایف اظهار امیدواری کردند: توافقات به دست آمده باعث بالا بردن سطح همکاری های 2 کشور در همه زمینه ها خواهد بود. در این سفر همچنن رئیس جمهور قرقیزستان با نثار گل بر مزار «اسلام کریم اف» رئیس جمهور متوفی این کشور به مقام وی ادای احترام کرد. میرضیایف و آتامبایف همچنین از نمایشگاه کالاهای نساجی، صنایع خودروسازی ازبکستان، کالاهای مصرف عمومی تولید شده در ازبکستان بازدید کردند. انتهای گزارش/ منبع: خبرنگار خبرگزاری فارس در تاشکند،

احتمال توافق تعرفه‌ای ایران با اوراسیا

January 3, 2017, 4:55 am

≫ Next: نگاهی به مهمترین وقایع روسیه در سال ۲۰۱۶

≪ Previous: ازبکستان 2016؛ از مرگ «کریم‌اف» تا نشست سران شانگهای در تاشکند

$

0

0

ایراس: سید مجتبی موسویان در اولین جلسه میز تخصصی روسیه با موضوع بررسی مشکلات، موانع و راهکارهای اجرایی افزایش صادرات به کشور روسیه که امروز، ۱۳ دی ماه در اهواز برگزار شد، اظهار کرد: با توجه به این‌که روابط ایران با روسیه طی دو سال اخیر پیشرفت قابل ملاحظه‌ای کرده است، باید این فرصت را غنیمت شمرد و حداکثر بهره را از این بازار ۱۷۷ میلیارد دلاری ببریم. وی با بیان این‌که متأسفانه صادرات به روسیه آنچنان که باید باشد نیست، افزود: با توجه به نیازمندی‌های روسیه در بخش مواد غذایی که سالانه ۳۵ تا ۴۰ میلیارد دلار است و طیف وسیعی از محصولات غذایی را نیز شامل می‌شود و از طرفی با توجه به توانمندی‌های خوزستان در تولید محصولات باغی، زراعی و شیلاتی و خرما، تمام این محصولات این قابلیت را دارند که قسمتی از سبد صادراتی ما به روسیه را تکمیل کند. موسویان خاطرنشان کرد: مزیت برگزاری این جلسه این است که می‌توان راهکارهای لازم برای ایجاد هم‌افزایی بین بخش دولتی و خصوصی را به منظور افزایش صادرات ارائه داد. وی عنوان کرد: با توجه به این‌که خوزستان، استانی جنوبی است و از طرفی یکی از مشکلات ما در بازار روسیه، هزینه حمل است، باید بتوان به نحوی این مشکل را حل کرد. موسویان افزود: پس از حل این مشکل باید ظرفیت‌سازی برای تولید انجام داد چرا که روس‌ها عمدتاً با شرکت‌هایی قرارداد امضا می‌کنند که آن شرکت‌ها بتوانند به صورت مستمر و طویل‌المدت عرضه کالا را انجام دهند. به گزارش ایسنا، مدیرکل دفتر بازرگانی کشورهای آسیا و اقیانوسیه سازمان توسعه تجارت کشور عنوان کرد: باید شرکت‌هایی بزرگ تأسیس کرد که قابلیت و توانایی همکاری با شبکه بزرگ پخش روسیه را داشته باشند و در کنار این موضوع نیز باید تلاش‌های خودمان را برای کاهش تعرفه‌ها دوچندان کنیم. موسویان در خصوص وضع شرکت‌های صادراتی در استان نیز اظهار کرد: ظرفیت‌سازی و ظرفیت‌سازی پیوسته و مستمر دو مقوله جدا از هم هستند. شرکت‌هایی که بتواند صادرات را به نحو احسن مدیریت کنند، موفق خواهند بود زیرا در دنیا جنگ بر سر قفسه‌های فروشگاه‌ها است، در نتیجه یک استان هم باید ظرفیت و هم قیمت تمام‌شده پایین داشته باشد. مدیرکل دفتر بازرگانی کشورهای آسیایی و اقیانوسیه سازمان توسعه تجارت ایران افزود: علاوه بر این استان باید دارای شرکت‌های بزرگ صادراتی باشد زیرا کار در بازار کشور بزرگی مانند روسیه، ظرفیت بالا، قیمت رقابتی و شرکت‌های صادراتی بزرگ را می‌طلبد تا بتوانیم در این کشور نفوذ لازم در زمینه صادرات را پیدا کنیم. وی با تأکید بر این‌که شرکت‌های صادراتی نیازمند آموزش نیز هستند، تصریح کرد: وقتی شرکتی قصد کار در بازاری رقابتی مانند روسیه را دارد، قطعاً باید سطح دانش خود را منطبق بر دانش روز دنیا کند و از طرفی هم باید کارهای رقبا را رصد کند و حتی نحوه نوشتن قراردادها و مذاکرات تجاری را نیز فرا بگیرد. موسویان افزود: علاوه بر این‌ها، باید دانش کافی درباره فصولی که کالاها باید عرضه شوند را دارا بود و در مجموع یکسری تکنیک‌های خاص را باید دانست چرا که روسیه قواعد و مقررات خود را دارا است و دانش خاص خود را می‌طلبد. انتهای خبر/

نگاهی به مهمترین وقایع روسیه در سال ۲۰۱۶

January 2, 2017, 11:57 pm

≫ Next: پشت‌پرده قطع صادرات گاز ترکمنستان به ایران

≪ Previous: احتمال توافق تعرفه‌ای ایران با اوراسیا

$

0

0

ایراس: علاوه بر تداوم حضور روسیه در سوریه و مقابله با تروریست‌ها، نمایان شدن سیاست‌های مسکو در افغانستان خصوصاً در حمایت از طالبان به علاوه تقابل با ناتو در کالینگراد را باید در زمره مهمترین وقایع رخ داده در حوزه روسیه در سال ۲۰۱۶ دانست.  «فدراسیون روسیه» در سال ۲۰۱۶ خصوصاً در عرصه رسانه‌ای به صورتی عمل کرد که توانست جایگاهی مطمئن در صدر اخبار روزانه رسانه‌های جهان دست‌ و پا کند. در اینجا باید به این نکته توجه شود که سیاست‌ و راهبر روسیه و نهایتاً برآیند خروجی آن در سیاست بین‌الملل موجب می‌شود که تمامی فعل‌ و انفعال‌ها در عرصه رسانه‌ای منعکس شود. مسکو در سال گذشته میلادی بر اساس ورود نظامی خود به پرونده سوریه برای برخورد با تروریست‌ها به یکباره در متن اصلی اخبار قرار گرفت. این روند در اوایل ورود نظامی روس‌ها شیب صعودی به خود گرفته بود که تا آزادسازی پالمیرا ادامه داشت و خط سیر آن تا حلب دنبال شد. در این بین، آمد و رفت‌های سیاسی و دیپلماتیک بر سر پرونده سوریه مکمل اخبار میدانی بود. اخباری که از تداوم عملیات نیروی هوایی روسیه علیه تروریست‌ها حکایت داشت. در این بین پوتین و اوباما همانند سال‌های گذشته با یکدیگر بر سر پرونده‌هایی مانند اوکراین، سوریه و حتی تقابل مسکو با ناتو درگیر بودند که حتی تا مرحله تقابل دیپلماتیک و تهدید علنی طرفین توسط یکدیگر پیش رفت.        همگان به خاطر دارند که خروجی نشست ورشو، افزایش تحریم‌ها علیه مسکو بود و حتی واشنگتن در آنجا صراحتاً مقابله با تهدیدات مسکو در جمهوری‌های جدا شده از شوروی سابق را خواستار شد. موضوع مهم دیگری که در این بین پیگیری شده بود، عادی‌سازی روابط روسیه با ترکیه بود. درست است که اردوغان برای برقراری مجدد روابط به سنت‌پترزبورگ آمده بود اما روس‌ها در خصوص رفع تحریم‌های آنکارا آرام ‌آرام گام برداشتند. یکی دیگر از وقایعی که تنها در سطح اظهارنظر و بیان دیدگاه رخ عیان کرد، سیگنال‌های محبت‌آمیزی بود که از سوی واشنگتن به مسکو و بالعکس فرستاده می‌شد. دلیل اصلی آن هم پیروزی باور نکردنی دونالد ترامپ در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا بود. اما در بررسی ماهوی ارتباط پوتین و ترامپ موضوع‌ها و ابهام‌های زیادی وجود دارد و تا زمانی که ترامپ وارد کاخ سفید نشود، نمی‌توان آینده روابط این دو کشور با یکدیگر را به صورت مشخص ارزیابی کرد. ارتباط روسیه با طالبان و کنشگری در افغانستان از دیگر مواردی است که مسکو در آن حضور داشته است. از این رو کارشناسان و تحلیلگران مسائل روسیه به تحلیل و بررسی مهمترین رویدادهای این کشور در سال ۲۰۱۶ پرداخته‌اند که مشروح آن از نظر خواهد گذشت. مارکو کلمنتی (استاد دانشگاه پاویا در ایتالیا) ابهام در روابط مسکو – واشنگتن به نظر می‌رسد دونالد ترامپ روابط مثبتی با «ولادیمیر پوتین» رئیس‌جمهوری روسیه خواهد داشت و سیاست خارجی رئیس‌جمهوری منتخب آمریکا به وضوح، بهبود روابط با مسکو را در دستور کار دارد. به همین دلیل شادی و هیجان پوتین بعد از پیروزی دونالد ترامپ چندان جای تعحب ندارد. بخش عمده‌ای از این شادی، مربوط به پیش‌بینی مقام‌های مسکو درباره کمرنگ شدن تعامل آمریکا با کشورهای اروپایی در دولت ترامپ است. دونالد ترامپ در ارتباط با مواضع آمریکا در قبال ناتو تاکید کرده است که نقش ناتو نباید ماهیت «اعطایی» داشته باشد بلکه باید با توجه به توانایی‌های جاری کشورهای هم‌پیمان برای تامین امنیت جمعی تعیین شود؛ مساله‌ای که بیش از آن که در عمل به آن توجه شود، در لفظ روی آن توافق شده است. کشورهای عضو ناتو در نشست آخر این سازمان در ورشو، قاطعانه از آزادی و استقلال گرجستان و اوکراین حمایت کرده و تاکید کردند که روسیه اقدام‌های تهاجمی انجام داده و امنیت اروپا را به چالش کشیده است. واقعیت این است که در حال حاضر مشخص نیست که دولت ترامپ چه موضعی در قبال روسیه در پیش خواهد گرفت؛ به عنوان مثال برای شروع کار، تحریم‌هایی که بعد از پیوستن کریمه به روسیه علیه مسکو اعمال شده بود را لغو خواهد کرد یا خیر، ولی آنچه که از هم‌اکنون مشخص است، این خواهد بود که روابط جدید بین ترامپ و پوتین، تمامی روابط و هرگونه تعاملی در دو سوی اقیانوس اطلس را تحت‌الشعاع قرار خواهد داد.   جهانگیر کرمی (استاد دانشگاه مطالعات جهان و عضو شورای علمی موسسه ایراس) مسکو و آنکارا، همگرایی اقتدارگرایان موضوع روابط روسیه و ترکیه مسئله‌ای است که پس از ارسال پیام اردوغان به پوتین که در قالب یک عذرخواهی از آن نام برده می‌شود، مطرح شد که گفته می‌شود روابط این دو کشور از آن زمان وارد مرحله جدیدی شد. خصوصاً بعد از کودتای ۱۵ جولای در ترکیه این مسئله تا حدود زیادی تشدید شد. از این رو با توجه به کناره‌گیری «احمد داوود اوغلو» نخست‌وزیر سابق ترکیه، احساس می‌شود که سیاست خارجی این کشور وارد مرحله جدید شد که تا حدود زیادی با گذشته تفاوت پیدا کرد. یکی دیگر از مهم‌ترین فاکتورهایی که در این بین و به خصوص در بحث سیاست دوجانبه میان مسکو و آنکارا مدنظر است، این بوده که ترکیه در پنج سال گذشته با توجه به درگیر شدن در پرونده سوریه، روابطش با عراق، روسیه، ایران و سوریه به سمت تیره و تار شدن رفت. مسائلی که برای ترکیه در عرصه منطقه‌ای و داخلی به وجود آمد، به خصوص اقدام‌های تروریستی که موجب ناامن شدن محیط داخلی این کشور شد، به علاوه مناقشه میان دو کشور پس از هدف قرار دادن جنگنده سوخوی روسی موجب شد تا دولت اردوغان یک تغییر جدی در سیاست خارجی خود اعمال کند. پس از کودتای ترکیه، اعتماد آنکارا به غربی‌ها تا حدود زیادی کاهش پیدا کرد که می‌توان آن را حول سه محور بررسی کرد. نخست در مورد حمایت آمریکا از ترکیه در مواجهه با روسیه بود. مبحث دوم بحث مسائل داخلی ترکیه و همچنین کودتای ۱۵ جولای است که غربی‌ها با فشار به اردوغان رسماً اقدام‌های وی را در بازداشت‌هایی که صورت داده بود، ضد حقوق بشر توصیف کردند. موضوع سوم بحث پرواز ممنوع و منطقه حائل در پرونده سوریه است که غربی‌ها در این پرونده آنکارا را تنها گذاشتند. لذا این مسائل باعث شد تا تغییری در روابط دو جانبه و منطقه‌ای ترکیه با روسیه رقم بخورد. طبیعی است که پس از ۹ ماه معلق بودن رابطه بین روسیه و ترکیه می‌بایست تلاش‌های زیادی از سوی دو طرف برای احیای روابط صورت بگیرد. چراکه ممکن است توافق‌هایی در این بین مطرح شود که در حوزه‌های انرژی و مناسبات اقتصادی قابلیت بررسی داشته باشد. لذا به نظر می‌رسد علاوه بر نزدیک شدن دو کشور در محور سیاسی، مسائل اقتصادی در محور دوم قرار گیرد که در حالت فعلی برای ترکیه بسیار ارزشمند خواهد بود. پس از آن که غربی‌ها از استرداد گولن به ترکیه سر باز زدند، موضوع حقوق بشر از سمت واشنگتن مطرح شده است. به عبارتی دیگر انتظار می‌رود اگر مقام‌های آنکارا مستندات قابل توجهی هم به آمریکا ارائه دهند، باز هم گولن به ترکیه مسترد نخواهد شد. چراکه با توجه به انتشار اخباری مبنی بر احیای قانون اعدام در ترکیه، غربی‌ها با استفاده از همین محور موضوع حقوق بشر را پیش کشیده و اقدام به مانور دادن خواهند کرد.   فراموش نکنیم چهار سال پیش زمانی که اعتراض‌های مردمی در میدان تقسیم استانبول شروع شد، اردوغان رسماً آمریکا را مقصر دانست. در قضیه کودتا هم علاوه بر اینکه گولن را هدف قرار دادند، اقدام به زدن آمریکا کرده و مناسبات آنکارا با واشنگتن و پس از آن با کشورهای اروپایی وارد تنش شده است. چراکه کشوری مانند آلمان و مقام‌های برلین رسماً نسبت به اقدام‌های اردوغان پس از کودتا واکنش نشان دادند. لذا با توجه به وضعیت فعلی می‌توانیم بگوییم که با عنایت به ساختار سیاسی مشابهی که در روسیه و ترکیه وجود دارد، «دو دولت شبه‌اقتدارگرا» به یکدیگر نزدیک خواهند شد.   محمود شوری ( تحلیلگر مسائل روسیه و عضو شورای علمی موسسه ایراس) واکاوی ارتباط مسکو با طالبان   اگر از اخبار منتشر شده در طول سال گذشته میلادی این تحلیل را ارائه دهیم که روس‌ها در افغانستان فعال‌تر شده‌اند، باید بگوییم که این موضوع تا حد زیادی درست نیست. به‌گونه‌ای که از قدیم‌الایام همکاری تنگاتنگی میان سرویس‌های اطلاعاتی افغانستان و روسیه برای کنترل یک سری از مخاطرات امنیتی در افغانستان وجود داشته و این نشان می‌دهد که مسکو از قدیم برای کابل برنامه‌ریزی کرده است. از سوی دیگر مسکو در تلاش بوده تا بتواند با یارگیری و منبع‌گیری در درون طالبان با اعضا یا سران این گروه ارتباط برقرار کند که نهایتاً بتواند رفتارهای طالبان را کنترل کند. در سال‌های گذشته هم که بحث مذاکرات با طالبان به وجود آمد، سرویس امنیت فدرال روسیه سعی داشت تا بتواند با چهره‌ها و مهره‌های صاحب ‌نفوذ این گروه ارتباط بگیرد و نهایتاً این ارتباط بتواند راهکارهای مناسبی برای صلح افغانستان به ارمغان بیاورد. موضوعی که در حالت فعلی برای مسکو حائز اهمیت است، سرایت داعش از غرب آسیا به آسیای مرکزی است. به گونه‌ای که باعث شده روس‌ها تلاش خود را برای ارتباط با طالبان افزایش دهند و نهایتاً بتوانند داعش را در افغانستان مهار و کنترل کنند. در بیانی دیگر، قسمتی از این اقدام روسیه را باید حول این محور دانست که کرملین درصدد است تا بتواند برای جلوگیری از متمایل شدن بخشی از طالبان به سمت داعش برنامه‌ریزی کند و موجب شود تا مقاومت طالبان در مقابل داعش به بالاترین حد برسد و از نفوذ عناصر داعش در افغانستان جلوگیری کند. از زمانی که اخبار مربوط به نقل مکان داعش از عراق و سوریه به سمت آسیای مرکزی منتشر شد، روس‌ها نگران این بودند که حضور داعش به منافع آنها از حیث امنیتی ضربه بزند و آنها در مرزهای روسیه حضور پیدا کنند. لذا در اینجاست که باید بگوییم مسکو همچنان از ناامن‌ شدن آسیای مرکزی و تسری پیدا کردن این امر نگران است. چراکه در حال حاضر و باتوجه به آمارهای رسمی منتشر شده از سوی روسیه و حتی افغانستان چند صد نفر از عوامل داعش به آسیای مرکزی وارد شدند که این موضوع می‌تواند نه تنها برای افغانستان و آسیای مرکزی بلکه برای روس‌ها مخاطره‌آمیز باشد. مساله دیگر این است که عده‌ای بر این عقیده‌اند که روس‌ها در افغانستان به دنبال تقابل با آمریکا هستند. اما اصل ماجرا این است که روسیه در مبارزه با تروریسم و به خصوص در جمهوری‌های جدا شده از شوروری سابق نگرانی زیادی دارد و درصدد است تا از تمامی توان خود برای مبارزه با آن استفاده کند. لذا باید بگوییم که حضور روس‌ها در افغانستان را نمی‌توان برای تقابل با واشنگتن دانست و در اصل باید بگویم که این موضوع اولویت اول کرملین در حالت فعلی نیست. مبحث پایانی، حضور ناتو در افغانستان است که به نظر می‌آید این محور برای روسیه مهمتر از حضور آمریکا در افغانستان قلمداد شود. چراکه ناتو یک نهاد بین‌المللی فرامنطقه‌ای محسوب می‌شود و روس‌ها هم از گذشته تاکنون عدم تمایل خود را نسبت به حضور ناتو در افغانستان اعلام کردند. به این جهت است که باید بگوییم دلیل اصلی روسیه برای حضور در افغانستان یا انجام تحرکات امنیتی و سیاسی در آن نقطه مبارزه با تروریسم قلمداد می‌شود.   بهرام امیراحمدیان (استاد دانشگاه – کارشناس مسائل روسیه و قفقاز و عضو شورای علمی موسسه ایراس) سایه ناتو بر منافع ملی روسیه موضوع درگیری میان ناتو و روسیه به زمان اتحاد بین دو آلمان بر می‌گردد. شوروی در زمان گورباچف با اتحاد دو آلمان موافقت کرد اما شرط کرد که ناتو نباید خطر جدی برای شوروی به حساب بیاید. در آن زمان، پیمان «ورشو» منتفی شده و ناتو جایگزین آن شد اما نشان داده شد که ناتو فعال‌تر از ورشو بوده است. به گونه‌ای که از آن زمان تاکنون بحث رویارویی ناتو با شرق را شاهد بودیم. گستره تهدید علیه مسکو، تا قفقاز و پس از آن تا آسیای مرکزی هم ادامه پیدا کرد که خصوصاً در تاجیکستان شاهد آن بودیم. هدف غرب از گسترش ناتو و همکاری با پیمان آتلانتیک شمالی این است که بتواند رویارویی روسیه با آمریکا را کنترل کند. کشاندن این پرونده به حوزه مسابقات تسلیحاتی، می‌تواند مسکو را تضعیف کند چراکه در این رویارویی قوای مسلح و به خصوص اقتصادی روسیه تحلیل خواهد رفت. تحرکات روسیه در جزایر کوریل  ژاپن و احداث پایگاه در آنجا و همچنین حضور آن در آبخازیا نوعی اعلام جنگ علیه ناتو و آمریکا به حساب می‌آید. باید توجه داشت که روسیه در آستارخان به شدت فعال شده بود و در حقیقت این اقدام‌ها و تحرکات، تنش روسیه و ناتو را تشدید می‌کند. لذا به همین سبب است که از سال‌ها و دهه‌های گذشته تاکنون فضای پرتنشی ایجاد شده است. از سوی دیگر، پایگاه دریایی روسیه در بندر «سواستوپل» اوکراین و همچنین حضور آن در بندر «طرطوس» سوریه به نوعی این سیگنال را مخابره می‌کند که روسیه سعی دارد که بتواند در حوزه نفوذ مد نظر خود، مقابله با ناتو و آمریکا را ترتیب بدهد و نگذارد آنها در این مناطق نفوذ کند. لذا روسیه در سال گذشته میلادی یک وضعیت تهاجمی به خود گرفت و حتی برقراری روابط از سوی مسکو با عربستان، مصر و سایر کشورها موجب شده که روسیه به فکر تقویت جایگاه منطقه‌ای خود باشد. در جبهه مقابل، غرب در صدد بالابردن هزینه‌های روسیه است تا بتواند مشکلاتی را از حیث اقتصادی و تسلیحاتی به مسکو وارد کند. همچنین باید نسبت به جایگاه ترکیه و ارتباط آن با روسیه و حضور آنکارا در ناتو نگاهی ویژه‌ای داشته باشیم. به نظر نمی‌آید ترکیه حاضر باشد در اتحاد خود با روسیه از ناتو خارج شود و در مقابل هم ناتو تمایل به خروج ترکیه از این سازمان ندارد.   حسن‌ بهشتی‌پور (تحلیلگر مسائل روسیه و عضو شورای علمی موسسه ایراس) «روسیه واحد» پیروز انتخابات دوما بازه زمانی فعالیت پارلمان روسیه در قدیم چهار ساله بود و در حالت کنونی به پنج‌ساله تغییر یافته است. روسیه دارای دو پارلمان (پارلمان دوما و پارلمان عالی) است که انتخابات اخیر روسیه (۱۸ سپتامبر) مربوط به پارلمان دوما بود. در روسیه قوه مقننه از دو پارلمان، اولی موسوم به شورای فدراسیون (سنا) با ۱۷۸ نماینده و دومی موسوم به دومای دولتی با ۴۵۰ نماینده  تشکیل شده است. دوره مجلس دومای روسیه در سال ۱۳۸۹ با اصلاح قانون اساسی از چهار سال به پنج سال افزایش یافت و به این ترتیب نمایندگان این مجلس به مدت پنج سال نماینده پارلمان روسیه خواهند بود. مطابق با قانون انتخابات روسیه، ۲۲۵ نماینده دوما در حوزه‌های انتخاباتی منطقه‌ای (هر حوزه یک نماینده) انتخاب می‎شوند و ۲۲۵ نماینده دیگر توسط فهرست‌های حزبی معرفی می‌شوند. یعنی در سراسر روسیه رأی‌گیری برای فهرست کاندیداهای احزاب انجام می‌شود. هر حزب که آرای بیشتری به دست آورد، به همان نسبت سهم بیشتری از ۲۲۵ کرسی خواهد داشت که به فهرست احزاب اختصاص داده‌اند. در همین حال نماینده دومای کشوری نمی‌تواند به صورت هم زمان عضو شورای فدراسیون یا هر ارگان نمایندگی دیگر در شوراهای منطقه‌ای یا فدرالی یا شهری باشد. از جمله مهم‌ترین وظایف و اختیارات پارلمان روسیه تصویب بودجه کل کشور، انتصاب نخست‌وزیر و نظارت بر کار رئیس جمهور و دولت است. دومای روسیه حق دارد نامزد پیشنهادی رییس‌جمهوری را برای تصدی پست نخست وزیری رد کند، اما رییس‌جمهوری می‌تواند مجدداً همان شخص یا شخص دیگری را معرفی کند. اگر پارلمان تا سه بار به کاندیدای نخست‌وزیری مورد نظر رئیس‌جمهوری رای نداد، رئیس‌جمهوری می‌تواند پارلمان را منحل کرده و انتخابات جدید برگزار کند. لذا باید گفت که نظام سیاسی روسیه به شدت بر محور فردگرایی و تمرکز گرایی متمرکز است و تحقق «بهار روسی» مانند آنچه که در منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا شاهد بودیم،  حداقل در شرایط کنونی امکان پذیر نیست. حزب روسیه واحد که پوتین و مدودف در آن حضور دارند در انتخابات اخیر پیروز میدان شد. احزاب دیگر مانند حزب کمونیست، حزب لیبرال دموکرات و حزب روسیه عادل هم در این رقابت شرکت کردند اما مسئله اصلی این است که ساختار فعلی روسیه به صورتی است که مخالفان نمی‌توانند تا حد زیادی در آن نفوذ کنند. باید به این نکته توجه کرد که احزاب در روسیه از تنوع زیادی برخوردار هستند و هر کدام بخشی از جامعه روسیه را نمایندگی می‌کنند؛ از احزاب افراطی راست تا احزاب افراطی چپ هم در این کشور فعالیت دارند اما اکثریت مردم هوادار احزاب چپ میانه مانند حزب کمونیست روسیه یا راست میانه مانند حزب حاکم روسیه واحد هستند. در این فضا چهره‌های بسیار زیادی کاندیدا شدند که هر کدام بر اساس خط مشی احزاب یا خط مشی مستقل خود در این عرصه حاضر شدند. ساختار تایید صلاحیت‌ها در خصوص نامزدهای انتخابات پارلمانی به این شکل است که اگر کسی از سوی حزبی که در پارلمان حضور دارد، معرفی شود در رقابت‌ها شرکت می‌کند و تنها با معرفی شدن از سوی حزب متبوعش به عنوان کاندیدا تائید صلاحیت می‌شود. مگر آنکه جرم یا تخلف محرز قضایی و کیفری مرتکب شده باشد. اما اگر از سوی حزب کاندیدا نشده باشد، برای تایید می‌بایست  تعداد معینی از افراد مورد وثوق جامعه در حوزه انتخابی که کاندیدا شده است،  امضای تائیدیه جمع کند و در آن صورت می‌تواند به عنوان نامزد  مستقل در انتخابات مجلس حضور پیدا کند. فرایند رای‌گیری در روسیه به این صورت است که هر شهروند در روسیه می‌بایست در حوزه محل تولد یا محل زندگی خود اقدام به رای دادن کند. به عنوان مثال اگر کسی در مسکو زندگی می‌کند و در یک منطقه خاصی از این شهر اسکان دارد تنها می‌تواند در همان نقطه اقدام به رای‌دهی کند و در نقاط دیگر اعم از مناطق و شهرهای دیگر روسیه نمی‌تواند رای خود را به صندوق بیندازد. چراکه نظام انتخاباتی بر اساس دریافت کارت شرکت در انتخابات برای رای دادن در حوزه معینی پایه گذاشته شده است. نمایندگان حزب روسیه واحد (حزب حاکم) ‌توانستند بیشترین آراء را در انتخابات دومای روسیه کسب کنند. ممکن است جایگاه حزب حاکم در برخی از موارد نسبت به پنج سال گذشته قدری متزلزل شده باشد اما به هر حال حزب حاکم که در حالت فعلی «روسیه واحد» است، پیروز میدان شد. چراکه رهبری و یکی از چهره‌های کاریزمای این جریان، شخص ولادیمیر پوتین است و همین موضوع می‌تواند در انتخابات دومای این کشور تاثیرگذار باشد. از منظر دیگر باید به این نکته توجه کرد که ممکن است دموکراسی در روسیه هدایت شده باشد اما به هرحال رقابت میان احزاب و گروه‌های سیاسی همچنان وجود دارد.   افشار سلیمانی (سفیر سابق ایران در اوکراین) کالینگراد، جنگ سرد زیرپوستی پس از فروپاشی شوروی و انحلال نظام دوقطبی، یکی از چالش‌های روسیه نزدیک شدن ناتو به مرزهای این کشور بود. چراکه آنها نگران بودند کشورهای مشترک المنافعی که به عنوان جمهوری‌های جدا شده از شوروی مطرح هستند، به سمت اتحادیه اروپا تمایل پیدا کنند و از این نظر همیشه نزدیک بودن ناتو و غرب به مرزهای خود را نوعی تهدید برای امنیت ملی خود قلمداد می‌کردند. در دو دهه گذشته این وضعیت باعث شد تا گفت‌وگوهایی میان روسیه و ناتو و حتی غربی‌ها صورت بگیرد که در برهه‌ای باعث نزدیکی مسکو به پیمان آتلانتیک شمالی شد اما تاثیر زیادی بر نگرش روسیه در خصوص این سازمان نداشت. عمده این گفت‌وگوها و نزدیک شدن به یکدیگر پس از حوادث ۱۱ سپتامبر اتفاق افتاد اما بعد از نمایان شدن پرونده اوکراین مجدداً تنش‌هایی میان روسیه و ناتو و در امتداد آن غربی‌ها و اروپایی‌ها ظاهر شد. میزان این تنش‌ها به حدی رسید که اخراج روسیه از گروه جی ۸ در دستور کار قرار گرفت و حتی به حاشیه راندن مسکو در نشست گروه ۲۰ محتمل ارزیابی شد. از این منظر باید بگوییم که مدلی از ایجاد تنش‌ها در مورد ورود روس‌ها به گرجستان و قدرت‌نمایی آنها در آبخازیا و اوستیا در خصوص اوکراین و جزیره کریمه نمایان شد. در آنجا بود که ناتو به این نتیجه رسید که باید روسیه را تحت فشار قرار دهد و نهایتاً در اجلاس اخیر ورشو شاهد بودیم که کشورهای شرکت کننده خواستار کنترل تحرکات روسیه در شرق اروپا و منطقه بالتیک شدند و حتی اختیاراتی در این خصوص به لهستان ارائه کردند. روس‌ها برای مهار پرونده اوکراین و جلوگیری از متمایل شدن این کشور به سمت اروپا و حتی غربی‌ها اقدام به نشان دادن واکنش کرده که حتی شاهد بودیم در مورد بلاروس سناریوهایی از سوی کرملین مطرح بود که این یک ترس آشکار از نفوذ غربی‌ها و نوعی تقابل برای جلوگیری از کشش اوکراین و بلاروس به سمت اروپایی‌ها را مشهود کرد. چراکه روس‌ها، اوکراین و بلاروس را خط حائل مرزی خود می‌دانند و اگر ناتو در آن منطقه اقدام به پیشروی کند، بدون شک نزدیک شدن آنها و غربی‌ها به دیواره‌های مسکو نمایان می‌شود که تمامی این روند مورد تایید و جزئی از نظریه تقابلی روسیه با ناتو خواهد بود. از این‌رو حدود چهار هزار نیرو مرکب از ناتو و سایر کشورهای اروپایی و غربی قرار است در مناطق لتونی، استونی و به طور کلی جغرافیای بالتیک مستقر شوند تا بتوانند روسیه را تا حدودی کنترل کرده و جهت‌دهی کنند که در راستای آن شاهد استقرار موشک‌های اسکندر روس‌ها در کالینگراد بودیم و به نوعی مسکو در صدد کنترل ناتو برآمده است. باید توجه داشت که بالتیک و کلاً ساختار سیاسی و امنیتی آن ناحیه همانند سوریه نیست. چراکه مدل تقابل‌های نظامی در آنجا با سرزمین شام و غرب آسیا متفاوت است و در آنجا مدلی به عنوان جنگ نیابتی وجود ندارد. از این منظر باید بگوییم با توجه به مشکلاتی که در آن منطقه وجود دارد و با عنایت به تحرکات نظامی و تسلیحاتی کرملین در کالنینگراد و حوزه بالتیک، به نظر می‌رسد مسکو در حال نمایان کردن قدرت نظامی و نمایش قدرت در آن ناحیه است. لذا می‌توان گفت که نوعی هم‌زیستی مسالمت‌آمیز میان روسیه و ناتو در حال اتفاق افتادن است. با این فرض باید بگوییم وضعیت و ظرفیت روسیه و مناطق مورد هدف آن نمایان کننده جنگ سرد است و به نظر می‌رسد که درگیری نظامی در این بین رخ ندهد و تنها تهدید طرفین از سوی یکدیگر در اینجا مطرح خواهد بود. اگر روس‌ها به ناتو حمله کنند، بدون شک بر اساس اساسنامه سازمان پیمان آتلانتیک شمالی حمله به یک عضو تجاوز به تمامی اعضای ناتو تلقی می‌شود و در آنجاست که معادله تغییر خواهد کرد.   احمد وخشیته (سردبیر دیدبان روسیه) کنشگری کرملین از حلب تا کابل پاک‌سازی شهر حلب و حمله به مواضع تروریست‌ها یکی از پرونده‌هایی بود که از ماه‌های گذشته در دستور کار ارتش روسیه قرار داشت اما با توجه به سخنان «سرگئی شویگو» وزیر دفاع فدراسیون روسیه که تنها چند روز پیش از شروع عملیات حلب منتشر شد، این موضوع ابعاد عملیاتی و اجرایی به خود گرفت. در محور میدانی قرار بر این بود که سه معبر برای خروج غیرنظامیان طراحی شود و یک خروجی برای تسلیم نیروهایی که قصد زمین گذاشتن سلاح خود را دارند و خواهان عفو عمومی دولت سوریه هستند، تعبیه شود. نکته‌ای که در این بین وجود دارد، این است که نامگذاری این عملیات تحت عنوان«عملیات بشردوستانه» به این دلیل بود که یک وجهه بین‌المللی به آن داده شود. اگر بخواهیم از نگاهی دیگر این موضوع را واکاوی کنیم، باید بگوییم که روسیه در صدد است تا با انتخاب این عنوان برای عملیات پا‌کسازی شهر حلب به گونه‌ای مشارکت ایالات متحده و سازمان ملل را نیز با خود همراه کند و از فشارهای عربستان و دیگر کشورهای حمایت کننده داعش پس از سرکوب نیروهای تروریستی مستقر در حلب بکاهد. به این ترتیب، پس از اتمام عملیات، موضع‌گیری سازمان ملل و کشورهای دیگر نسبت به عملکرد و نوع عملیات مبنی بر اینکه جان غیر نظامیان توسط حملات روسیه و ارتش سوریه به خطر افتاده تا حدود زیادی از بین رفت. البته اظهارات «استفان دی‌میستورا» نماینده ویژه سازمان ملل در امور سوریه که در خلال نشست ژنو در قالب کنفرانس خبری صورت گرفته بود، گویای این بحث است که سازمان ملل در کمک‌رسانی به غیر نظامیان تاکید و نظارت کرده است اما به هر انتقاد سازمان ملل از روسیه به قوت خود باقی ماند. بدون شک آمریکا و روسیه در برخی از موضوع‌ها با یکدیگر اختلاف دارند و حتی رقیب یکدیگر محسوب می‌شوند اما به هر حال این دو قطب هژمون در بسیاری از مباحث و موضوع‌ها با یکدیگر منافع مشترک دارند. به ویژه آن‌که رهبران این دو کشور اعلام کرده بودند بیشترین حد همکاری‌ها برای حل بحران سوریه را به کار خواهند بست. از سمت دیگر اسرائیل و روسیه دارای منافع مشترک با یکدیگر هستند و همکاری‌های استراتژیک مهمی با یکدیگر دارند؛ همین وضعیت در مورد رابطه واشنگتن و تل‌آویو نیز صدق می‌کند. به عبارتی دیگر می‌توانیم بگوییم اسرائیل یک رابط میان روسیه و آمریکا تلقی می‌شود به خصوص در شرایطی که روابط کاخ سفید و کرملین با سردی رو‌به‌رو است؛ در این همین رابطه حجم ملاقات و تماس‌هایی که میان روسیه و اسرائیل در این مدت و به خصوص پس از علنی شدن ورود روس‌ها به پرونده سوریه صورت گرفته است، گویای رابطه و ارتباط میان دو طرف است. یکی از سناریوها پس از پاک‌سازی حلب و به طور کلی سوریه بازگشت نیروهای افراط‌گرا به آسیای مرکزی و جنوب روسیه است و این موضوع را بدون شک می‌توان خط قرمز کرملین‌نشینان دانست؛ چراکه این نیروها اکنون تجربه نبرد پیدا کرده و به صورت تشکیلاتی و سازماندهی شده در آمده‌اند. لذا به نظر می‌رسد باید طرفین مقابله با داعش، محلی را برای انتقال این گروه‌های تروریستی فراهم کنند که شاید بتوان گفت افغانستان محل مناسب‌تری برای ائتلاف ضد داعش است و می‌توان آنها را با رویارویی با طالبان مواجه و دچار فرسایش کرد. در اینجاست که ارتباط روسیه و آمریکا در آسیای میانه برای مقابله با داعش تا حدود زیادی نمایان می‌شود. بنابراین احتمال دارد که یکی از اهداف رو‌س‌ها پس از عملیات حلب و در صورت تقویت داعش در آسیای مرکزی، روبه‌رو کردن طالبان با داعش در این جغرافیای پر تنش باشد. ممکن است پس از عملیات حلب شاهد یک آرامش نسبی در سوریه باشیم اما امکان دارد به موازات آن نظاره‌گر به وجود آمدن جنگ فرقه‌ای میان داعش و طالبان در افغانستان و آسیای میانه هم باشیم.   قاسم مومنی (رئیس موسسه مطالعات بین‌المللی چشم انداز ابرار نوین – کارشناس مسائل قفقاز) قره‌باغ، شطرنج قدرت روسیه و ترکیه تقسیم‌بندی اراضی که در زمان شوروی سابق مورد نظر بود، یکی از دغدغه‌های کمونیست‌ها و دولت حاکم بر مسکو قلمداد می‌شد که تقسیم‌بندی در جمهوری‌های تحت نظر شوروی سابق از محورهای مورد بحث در آن زمان بود. به عنوان مثال روسیه و گرجستان و از سمتی دیگر ارمنستان و آذربایجان اختلاف‌نظرهایی در مورد مدل تقسیم اراضی با یکدیگر داشتند. در تاریخ روابط باکو و ایروان اختلاف بر سر قره ‌باغ یکی از موضوع‌های مورد بحث بوده که در خصوص مالکیت این منطقه اختلاف‌نظرهایی میان ارمنستان و جمهوری آذربایجان از گذشته وجود داشته که تاکنون هم ادامه دارد و حتی این اختلاف در زمان بلشویک‌ها وجود داشت و از سمتی دیگر در زمان شوروی سابق موضوع سرکوب حکومت‌های محلی در میان بود که بحث قره‌باغ هم یکی از آن محورها به حساب می‌آمد و مالکیت این منطقه در دست آذربایجان قرار گرفت و از سوی شوروی، منطقه تحت نظر آذربایجان شناسایی شد. در سال ۱۹۸۸ میلادی پس از فروپاشی شوروی لابی ارمنی‌ها با روسیه قوی‌تر از آذربایجان بود و توانستند قره‌باغ را به خاک ارمنستان الحاق کنند که جنگ‌هایی در آن موقع به وقوع پیوست و روسیه هم در سرکوب کودتاهای آن زمان نقش داشت. این موضوع تا سال ۱۹۹۴ که گروه مینسک متشکل از روسیه، فرانسه و آمریکا بود آتش‌بسی را در آنجا برقرار کردند و در آن موقع ارمنی‌سازی منطقه قره‌باغ آغاز شد و در واقع یک جمهوری مستقل در دل قفقاز شکل گرفت که البته ستون فقرات آن را ارمنی‌ها تشکیل می‌دادند و همین‌طور دولت حاکم بر ایروان مکلف به حمایت از آن‌ها شد. پس از آن انتخابات برگزار شد و در ۳۰ آوریل ۱۹۹۵ انتخابات پارلمانی در منطقه قره‌باغ صورت گرفت که شاهد بودیم «روبرت کوچاریان» در سال ۱۹۹۴ به سمت ریاست جمهوری ناگورنو – قره باغ دست پیدا کرد و پس از آن توانست به عنوان رئیس‌جمهوری ارمنستان دست پیدا کند. در آنجا بود که روابط سیاسی تنگاتنگ میان ارمنستان و قره‌باغ شکل گرفت و یک میلیون آذری از این ناحیه اخراج شدند که البته رسانه‌های منطقه‌ای هم به این موضوع نگاه خاص داشتند و تمامی اخبار آن منعکس شد. از منظری دیگر نباید نقش مسکو را در این پرونده نادیده گرفت. از حیث سیاسی روسیه میل به اختلاف‌افکنی میان ارمنستان و آذربایجان دارد و سعی می‌کند که این اختلاف را در منطقه قفقاز همچنان زنده نگه دارد تا بتواند نفوذ سنتی خود در آنجا را احیاء کند. باید توجه داشت که قفقاز به عنوان یکی از موقعیت‌های مهم در ترانزیت انرژی و همچنین انتقال نفت از آذربایجان و فروش آن به کشورهای غربی و اروپایی در نظر روس‌ها بسیار مهم جلوه می‌کند و غربی‌ها سعی دارند تا از این کانال بتوانند منابع انرژی و گاز و نفت آذربایجان را به نفع خود در اختیار بگیرند و به نوعی روسیه را دور بزنند. لذا روس‌ها با حفظ بحران در این منطقه به نوعی قصد دارند تا  علاوه بر مقابله با غربی‌ها بتوانند از این بحران به نفع خود استفاده کنند. روسیه سعی دارد با تحریک مناقشه در قره‌باغ یک نوع اخلال را به وجود آورد تا بتواند وابستگی به نفت آذربایجان و همچنین درخواست غربی‌ها را در این خصوص تحت الشعاع قرار دهد تا علاوه بر تحت فشار قرار دادن دولت «الهام علی‌اف» بتواند بر تحریم‌هایی که از سمت اتحادیه اروپایی در پرونده اوکراین بر آن وارد شده است تا حدودی غلبه کرده و پس از آن به مقابله با این وضعیت بپردازد. هدف گروه مینسک انجام آتش‌بس دائمی بوده است اما باید توجه کرد این گروه از ۲۰ سال گذشته تاکنون طرح‌های مختلفی را برای به نتیجه رساندن منازعه میان ارمنستان و جمهوری آذربایجان ارائه کرده است اما متاسفانه تاکنون هیچ نتیجه‌ای حاصل نشده است و نتوانسته‌اند صلح عملی را به تصویر بکشند و در حالت فعلی هم این گروه اقدام به حفظ وضعیت فعلی و‌‌ همان مناظره قدیمی کرده است. به گونه‌ای که روسیه و ارمنستان از سال ۱۹۹۴ با یکدیگر قرارداد امنیت مرزی منعقد کردند و روسیه مامور به حفظ امنیت مرزهای ایروان بوده‌ و از سمتی دو عضو دیگر حاضر در گروه مینسک یعنی فرانسه و آمریکا به عنوان ذات اروپایی و غربی این گروه همچنان درصدد تقویت و حمایت از آذربایجان برآمدند که این در نمای کلی مناظره دو قطب هژمون در ادبیات بین‌الملل را نمایان می‌کند که یک سر آن روسیه و طرف دیگر آمریکا قرار دارد. در نگاهی دیگر باید به این نکته توجه داشت که آموزش سربازان جمهوری آذربایجان توسط اروپایی‌ها و غربی‌ها صورت می‌گیرد و واقعیت این است که اگر دو رئیس‌جمهوری حاکم بر باکو و ایروان با یکدیگر جلسه بگذارند و به نتیجه مثبت هم برسند، حرف آخر را سه عضو گروه مینسک خواهد زد. به طوری که از گذشته تاکنون چیزی حدود ۱۵ نشست میان ارمنستان و آذربایجان برگزار شده است اما خروجی آن منفی بوده است و عمده این بحث به سیاست‌گذاری و تصمیم‌گیری مسکو برمی‌گردد و باید بگوییم که مدلی از آبخازیا و اوکراین در این بین توسط روسیه در حال شکل‌گیری است و مسکو سعی دارد که قره‌باغ را به عنوان حیاط خلوت خود همچنان زنده نگه دارد تا حوزه نفوذ خود در قفقاز به دلیل وجود منابع انرژی و همچنین محور امنیت را به بالا‌ترین حد خود برساند. باید توجه کرد که اگر صلحی میان ارمنستان و جمهوری آذربایجان به وجود آید و اوضاع در قفقاز آرام شود بدون شک امکان اینکه ناتو در آنجا حضور پیدا کند، بسیار بالا خواهد بود و این به معنای زنگ خطر جدی برای روسیه قلمداد می‌شود. چراکه قدرت و یکه‌تازی روس‌ها در خزر تحت الشعاع قرار خواهد گرفت و این مغایر با سیاست‌های مسکو ارزیابی می‌شود.   شعیب بهمن (پژوهشگر حوزه روسیه) مسکو، مهمان ناخوانده سوریه؟ در تحلیل دائمی شدن حضور روس‌ها در سوریه باید به این نکته توجه داشته باشیم که روسیه از گذشته در سوریه حضور نظامی داشته است. به گونه‌ای که در بندر طرطوس ناوهای اتحاد جماهیر شوروی از گذشته حضور داشتند و تنها در مقطعی شاهد کاهش نفوذ روسیه در سوریه بودیم اما باید بدانیم از گذشته تاکنون سوریه به عنوان شریک استراتژیک مسکو محسوب می‌شود. اما پس از به هم ریختگی امنیتی در سوریه شاهد بودیم که روس‌ها متوجه شدند می‌بایست به زمین بازی سوریه ورود پیدا کنند. چراکه سوریه از حیث امنیتی و استراتژیک خصوصاً در محور اشراف بر مدیترانه مورد نظر مسکو بوده و آنها با توجه به اهمیت و اشراف اطلاعاتی و نظامی بر مدیترانه وارد سوریه شدند. قطعاً پس از ورود نظامی روس‌ها به سوریه عده‌ای بر این عقیده بودند که علاوه بر پایگاه دریایی طرطوس، پایگاه هوایی در سوریه توسط نیروی هوایی روسیه افتتاح خواهد شد که می‌بایست از این رو به پایگاه هوایی لاذقیه اشاره کرد. به این جهت باید بگوییم که هدف اصلی تیم رسانه‌ای کرملین و در امتداد آن ساختار امنیتی و نظامی روسیه این است که بتوانند در راستای هجمه بر آمریکایی‌ها رسانه‌های جهان را مدیریت کنند. چراکه علت اصلی واکنش روس‌ها در این خصوص زیر پا گذاشتن مذاکرات صلح و امضای توافق‌نامه آتش‌بس توسط طرف آمریکایی است. مضاف بر این‌که قبل از آن شاهد حمله نظامی آمریکا به نیروهای ارتش سوریه در «دیرالزور» بودیم و روس‌ها این موضوع را ایجاد خلل جدی در روند صلح پایدار در سوریه قلمداد می‌کنند. روسیه از ابتدای ورود به سوریه با انجام دادن عملیات‌های هوایی و دریایی متعدد اقدام به تاثیرگذاری بر محور میدانی بحران سوریه کرد. اما باید بدانیم که تمامی کنش‌ها و واکنش‌های نظامی روس‌ها در بعد مبارزه با تروریسم برای رسیدن به هدف سیاسی و امتیازگیری دیپلماتیک از آمریکا و حتی افزایش پرستیژ بین‌المللی خود در سطح دنیا نمایان می‌شود. چراکه مسکو معتقد است بحران سوریه باید از طریق راه سیاسی حل شود و طرفین (آمریکا و برخی از کشورهای عمل‌کننده) می‌بایست به مذاکرات و مناسبات سیاسی و دیپلماتیک در عرصه بین‌المللی پایبند باشند. لذا در این وضعیت شاهد هستیم که روس‌ها پس از به بن‌بست رسیدن مذاکرات و توافق‌های سیاسی با آمریکا اقدام به نمایش قدرت و به رخ کشیدن میزان و نوع تجهیزات و تسلیحات نظامی خود کردند تا به آمریکا این پیام را مخابره کنند که مسکو بر راهکار سیاسی تاکید دارد. گزارش و گفت‌وگو: فرشاد گلزاری / ایلنا انتهای متن/

---

پشت‌پرده قطع صادرات گاز ترکمنستان به ایران

January 3, 2017, 12:16 am

≫ Next: سوریه، صحنه آزمون روابط تهران - مسکو

≪ Previous: نگاهی به مهمترین وقایع روسیه در سال ۲۰۱۶

$

0

0

ایراس: «الکساندر کنیازف» کارشناس سیاسی روس طی یادداشتی  در خبرگزاری فارس، دلائل قطع گاز ترکمنستان به ایران و عوامل پشت پرده این اقدام را بیان کرد. در این یادداشت آمده است: نکته اصلی به آن بر می گردد که رفتارهای فعلی «عشق آباد» بخش مستقلی از سیاست خارجی ترکمنستان نبوده بلکه بخشی از برنامه خارجی منزوی سازی ایران و محاصره آن توسط همسایه های متخاصم و بدخواه می باشد. از این نظر وضعیت موجود روابط بین عشق آباد و تهران با شرایطی که در مناسبات تاجیکستان با جمهوری اسلامی مشاهده می‌شود، قابل مقایسه می باشد. این نکته نیز جلب توجه می‌کند که در یک سال پیش در رابطه با تاجیکستان و هم اینک در مورد ترکمنستان اقدامات ضد ایرانی در حالی شدت می‌یابند که این کشورها بیش از هر زمانی به عربستان سعودی نزدیک شده‌اند. در هر دو مورد هم رویکردهای ضد ایرانی برخواسته از قول های سعودی ها در خصوص اعطای وام ها و اعتباراتی برای دوشنبه و عشق‌آباد می باشد. بعید نیست که این سیاست «ریاض» در دورنما بتواند روی برخی از دیگر کشورهای این منطقه نیز تاثیر بگذارد. با این حال به نظر می رسد که کشورهای آسیای مرکزی در حال تبدیل شدن به میدان رویارویی های میان ریاض و تهران می‌باشند که به نوعی حالت بازتاب برخورد منافع این دو طرف در خاورمیانه را دارد. اگر این نتیجه گیری را مبنا قرا دهیم پس با توجه به بحث جغرافیایی می‌توان تشدید فعالیت های ضد ایرانی عربستان سعودی در افغانستان و پاکستان و همچنین آذربایجان را نیز قابل پیش بینی دانست. اما باید این بحث را هم در نظر گرفت که ریاض نه همیشه در تعیین سیاست خارجی خود استقلال داشته بلکه بیشتر نقش ابزار سیاست های آمریکا، رژیم صهیونیستی، پادشاهان عرب، ترکیه و کشورهای اروپایی نسبت به ایران و در مجموع منطقه را ایفا می‌کند. بنابر این دستگاه سیاست خارجی ایران لازم است با توجه به منافع ملی خود برای پاسخ گفتن به چالش های موجود (در روابط با تاجیکستان و ترکمنستان) و آتی (که حتما ظهور خواهند کرد) پاسخ مناسب داشته باشد. در افغانستان و پاکستان اقدامات ضد ایرانی می تواند به صورت فشار بر جامعه شیعه، ایجاد درگیری‌های مرزی و حمایت های جدی تر از گروه‌های تروریستی ضد جمهوری اسلامی ایران (نظیر داعش و...) دنبال شود. اما نسبت به آذربایجان ممکن است از تاکتیک دیگری استفاده شده و بیشتر روی تقویت تعاملات بین «باکو» و «تل آویو» تاکید شود. با توجه به نفوذ موجود عربستان سعودی در قرقیزستان و قزاقستان، شکل گیری برخی از روندهای ضد ایرانی به هیچ وجه بعید نخواهد بود. البته وضعیت ازبکستان با توجه به سطح نسبتا پائین روابط با ایران و عدم وجود کانال های نفوذ ریاض بر تاشکند، مقداری با کشورهای دیگر منطقه متفاوت می‌باشد ولی باز هم اتفاق افتادن برخی از تحرکات ضد ایرانی از سوی متحدان ریاض (واشنگتن و تل آویو) در ازبکستان را نمی‌توان غیر ممکن دانست. در رابطه با «اسلام آباد» با در نظر گرفتن فعالیت های احتمالی گروه‌های تروریستی بلوچ در مناطق مرزی ایران با پاکستان (و همچنین افغانستان)، پروژه خط لوله گاز «صلح» نقطه به اصطلاح آسیب پذیر خواهد بود. در متن تشدید اقدامات ضد ایرانی در کشورهای آسیای مرکزی می‌توان افزایش فشار بر همکاری های موجود در عرصه های اقتصادی، تجاری، فرهنگی و... (که نمونه های از آن در تاجیکستان و ترکمنستان قابل ملاحظه می باشد) و مقابله با پروژه های فرامرزی مرتبط با ایران نظیر ایجاد دهلیزهای حمل و نقلی بین ایران و چین قابل پیش بینی دانست. در رابطه با ترکمنستان باید به این نکته مهم توجه داشت که رهبری این کشور در حالتی قرار گرفته است که در واقع نه تنها پروژه‌های مهم در اختیار ندارد بلکه برایش راه دقیق برون رفت از بحران موجود نیز متصور نمی‌باشد. تعامل فعلی ترکمنستان با چین در زمینه صدور گاز (صدور گاز به عنوان پرداخت اعتبارات چین)، انصراف کامل شرکت «گازپروم» روسیه از خرید گاز ترکمنی، حالت بن بست تمام برنامه های عشق آباد در زمینه عرضه گاز به اروپا از طریق دریای خزر و آذربایجان، نبود چشم انداز تحقق پروژه «تاپی» و غیره عشق آباد را در وضعیتی قرار داده‌اند که برای دریافت کمک‌های مالی حتی مقطعی نیز آماده اجرای هر گونه سفارشات طرف‌های خارجی می‌باشد. در حال حاضر روابط ترکمنستان با روسیه نیز شبیه روابط این کشور با ایران است و فقط با این تفاوت که روسیه در آینده نزدیک نیازی به گاز ترکمنی ندارد. در این زمینه سفر «قرباقلی بردی محمداف» در ماه نوامبر سال گذشته به مسکو بدون نتیجه انجام شد و این موضوع نشان می دهد که «کرملین» به طور خاص به حوزه های امنیتی و از جمله در حوزه دریای خزر توجه نشان می دهد. در این عرصه روسیه با ایران دارای منافع مشترک می باشد که همسویی منافع قزاقستان و تا حدودی ازبکستان نیز مشاهده می‌شود. برای ایران بحث مهم تامین نیاز مربوط به گاز ترکمنی از حساب منابع داخلی خود کشور می‌باشد. اما در ابعاد وسیعتر ایران ضمن رایزنی با طرف های ذینفع خود نظیر روسیه، چین، قزاقستان و ازبکستان (چون استفاده از ترکمنستان و همچنین تاجیکستان و قرقیزستان به عنوان پایگاه بی ثبات سازی منطقه مغایر منافع آنهاست) باید به فکر پیدا کردن اهرم های فشار بر ترکمنستان باشد. رشد نفوذ عربستان سعودی در نهایت به معنای افزایش سطح بی ثباتی منطقه است که منافع  ملی کشورهای یادشده را هدف قرار می دهد. بنابر این بهره گیری از سیاست به اصطلاح «چماق و هویج» موثر خواهد بود زیرا استفاده روسیه فقط از فشار و زور تاکنون نتوانسته است به موفقیت دست پیدا کند. انتهای متن/

سوریه، صحنه آزمون روابط تهران - مسکو

January 4, 2017, 2:38 am

≫ Next: حال و هوای «ارزی» آسیای مرکزی در سالی که گذشت

≪ Previous: پشت‌پرده قطع صادرات گاز ترکمنستان به ایران

$

0

0

ایراس: در معادلات منطقه ای و جهانی بواسطه نوع نظام سیاسی دست های تهران در انتخاب دوست و متحد چندان باز نیست. در میان این گزینه های محدود، روس ها برای ایران یک انتخاب بوده اند، اما ارزیابی عملکرد روس ها در سال های گذشته نشان داده است که در روابط روابط تهران- مسکو، روس ها کمتر قابل اعتماد بوده و گام های برداشته شده با آنان همیشه با تردید و در سایه ای از ابهام همراه بوده است. همکاری ایران و روسیه در فتح حلب بخشی از این ابهام را زدود، اما هنوز تا پایان بحران سوریه راه درازی در پیش است تا سایه تردید جای خود را به اعتماد استوار، قابل اتکا و البته متقابل بدهد. هماهنگی مسکو با آنکارا بیش از تهران و قبل از دمشق، دعوت از ریاض برای مشارکت در پروسه صلح و... از فردای فتح حلب، علایم ارسالی ماندگاری تردید ها بود. با این وجود باید صبر کرد و با توجه به عملکرد روس ها و نتایج نهایی بحران سوریه، به ارزیابی در مورد مسکو رسید. با پایان جنگ سرد و فروپاشی شوروی، صحنه سیاست در عرصه بین المللی و منطقه ای صحنه یکه تازی آمریکا شد، اما روسیه به سرنوشت مرد بیمار اروپا دچار نشد و با ظهور پوتین در روندی آرام به اقتدار گذشته نزدیک شد. مسکو در برابر حمله آمریکا به عراق منفعل بود اما سرانجام با بحران سوریه به خاورمیانه بازگشت. بازگشت مسکو به منطقه، در کنار تأثیری که بر محاسبات واشگتن گذاشت، بر هر یک از کشورهای خاورمیانه نیز تأثیرات خاص خود را داشته و دارد. بارز ترین نمود و تاثیرگذاری حضور روس ها در خاورمیانه در میدان سوریه خود را نشان داده است. با ورود روسیه به بحران سوریه در یکسال گذشته، صحنه میدانی نبرد، بنفع دمشق و متحدین آن تغییر یافت. در این راستا در اقدامی قابل تعمق که پذیرش آن در داخل ایران و در سطح بین المللی همراه با شوک بود، روس ها توانستند مجوز پرواز از پایگاه نوژه همدان را کسب و مواضع تروریست ها مورد هدف قرار دهند. می توان گفت استفاده از پایگاه نوژه، به تنهایی و فارغ از بحران سوریه، تحول و رویدادی بسیار مهم و در عین حال قابل تعمق بود. همکاری در این سطح اگرچه کوتاه بود، اما نشان از تغییرات راهبردی در سطح منطقه داشت. از سوی دیگر شش سال مقاومت دمشق، ضمن اینکه رؤیای سقوط دوماهه اسد برای آنکارا را بر باد داد، ناامنی موجود در سوریه را به داخل ترکیه کشانده و صدمات جدی به این کشور وارد کرد. علیرغم این تحولات، با توجه به گذشته تاریخی روس ها و ابهام های رفتاری مسکو، بسیاری در تهران به همکاری روس ها با دیده تردید می نگرند. سئوالاتی در اذهان موجود است که نیاز به پاسخ شفاف دارند. براستی روس ها در منطقه خاورمیانه بدنبال چه هدفی بوده و هستند؟ آیا روس ها در بحران های جدی قابل اطمینان و اتکا هستند؟ آیا ملاحظات بین المللی روس ها در آینده سبب پشت کردن به متحدین منطقه ای آنان خواهد شد؟ و... سئوالاتی از این قبیل که پاسخ به آنان چندان ساده نبوده و نیست. آنچه مسلم است محاسبات ورود مسکو به خاورمیانه، بسیار پیچیده، چندوجهی و از جنس محاسبات تهران نبوده و نیست. اگر در نگاه روس ها توجهی به منطقه می گردد، این توجه با مدنظر قرار دادن ملاحظات بین المللی مسکو می باشد. لازم نیست به عقبه تاریخی روس ها در ایران اشاره کرد. از منظر افکار عمومی و از دید بسیاری از اهل نظر، روس ها در روابط خود با ایران دارای کارنامه قابل قبولی نمی باشند. علیرغم این دیدگاه، طرفداران رابطه با روسیه در ایران اعتقاد دارند روس ها تغییر کرده و نباید ذهنیت گذشته تاریخی محل قضاوت و عامل ارزیابی رفتار سیاسی امروز آنان باشد. البته این سخنی است که هنوز در بوته آزمایش جدی قرار نگرفته است. سخن گفتن از گلستان، ترکمانچای، به توپ بستن مجلس، اشغال آذربایجان و حتی عدم تحویل طلا به دولت ملی مصدق اشاره به دور بوده و موجب رنجش تئوریسین های روابط استراتژیک تهران و مسکو می گردد. اما ما با تلخی های تاریخ نزدیک چه کنیم. روس ها در تکمیل و تحویل نیروگاه هسته ای بوشهر نه تعلل، بلکه بدعهدی آشکار کردند. در فروش موشک های اس ۳۰۰ کار به شکایت ایران از روسیه کشید. از همه مهمتر، روس ها در تصویب قطعنامه های هسته ای علیه ایران و تحریم ها با آمریکا همراهی کردند و مهم آنکه بخش مهمی از این تحولات در دوره پوتین رخ داده است. روس ها در سوریه هستند اما چگونگی این حضور محل سئوال بوده و مشخص نیست ما با آنانیم یا آنان با ما و یا هر دو برای حمایت از هم در آنجا حضور داریم. ابهام در رفتار و سیاست روس ها نسبت به آینده همچنان مهم ترین نگرانی است. نوع نگرش روس ها به سوریه و مقاومت بیش از آنکه حاصل نگاه راهبردی باشد، برخاسته از نگاه تاکتیکیِ گذرایی است که می تواند با توجه به شرایط تغییر نماید. روس ها با ترکیه روابط نزدیک داشته و نسبت به ریاض نیز ملاحظات خاص دارند. دعوت از عربستان برای پیوستن به گفتگوی های سوریه فارغ از اینکه حاصل مدنظر قرار دادن ملاحظات کلان منطقه ای مسکو است، به تنهایی تحولی است که می تواند در صورت مشارکت سعودی ها در نشست های سوریه، موازنه را به زیان ایران و جبهه مقاومت بنماید. تعلل و کوتاهی در همزمانی تخلیه محاصره شدگان شرق حلب با فوعه و کفریا، می تواند نشانه های بارز سیاست های احتمالی آینده به زیان تهران در سوریه باشد. واقعیت امر آن است که ایران در نظام بین المللی یک استثناء می باشد اما این موقعیت نمی تواند به تنهایی عامل تنظیم کننده معادلات منطقه و بطور مشخص معادلات سوریه باشد. نظام بین الملل محاسبات خاص خود را داشته و نگاه آرمانی و... ایران، تأثیری در آن ندارد. حتی جایگاه خاص ایدئولوژیک ایران، در بخش هایی برای روس ها نه تنها مطلوب نیست، بلکه مشکل ساز نیز می باشد. سیستم روس ها غیرایدئولوژیک و در چارچوپ سکولاریسم عمل می نماید. روس ها دارای روابطی ویژه با اسرائیلی هستند که از منظر تهران، نظامی غیرمشروع است. ترکیه برای مسکو شریکی مهم است که فارغ از حجم بالای روابط تجاری و اقتصادی، در عرصه استراتژی انرژی روس ها جایگاه خاص دارد.  در همین زمینه، ایران روس ها رقیب یکدیگرند. در کنار این موضوع، ۹۰ درصد مسلمانان روس اهل تسنن بوده و این جماعت دارای روابط و علایق ویژه با ترکیه و همچنین با عربستان می باشند. مد نظر قرار دادن و اولویت دادن به ملاحظات اهل سنت روسیه، سیاست کلان مسکو است. از سویی رعایت حساسیت های ریاض، آنکارا و مسلمانان روسی از سوی مسکو، عامل کنترل افراط گرایی و اعمال مدیریت در رفع یا کاهش خطرات ناشی از اقوامی چون چچن ها و اینگوش ها برای امنیت ملی روس ها می باشد. در کنار این موضوع روس ها بر خلاف تهران، به آمریکا به عنوان یک خصم دایمی نمی نگرند و اگر امکان معامله فراهم شود، در انجام آن تردید نخواهند کرد. روسیه سال هاست با ضعف جدی در سطح تکنولوژی و منابع مالی مواجهه است و برای حل آن به دنبال جذب تکنولوژی و سرمایه های غربی است. بحران کریمه و اوکراین اگرچه سبب وقفه در روابط غرب و روسیه شده است، اما قابلیت عملگرایی و معامله گری روس ها می تواند شرایط را تغییر بدهد. برخی اعتقاد دارند که سوریه می تواند موضوع معامله باشد. نکته آنکه تئوریسین های طرفدار روابط راهبردی تهران و مسکو در تنظیم روابط بجای مدنظر قرار دادن شرایط عادی، به شرایط جنگی نظر دارند. در عرصه و صحنه سیاست بین الملل نمی توان سیاست های جاری را با توجه به گزینه های آخر تنظیم کرد. شاید در شرایط جنگی اگر بحرانی در ابعاد وسیع و با مشارکت بازیگران بین المللی در منطقه روی دهد، تهران و مسکو در کنار هم و ریاض و آنکارا در کنار آمریکا باشند. با وجود این در جهان معاصر سیاست های راهبردی کشور ها بیش از آنکه تحت شرایط جنگی تنظیم گردد، با مدنظر قرار دادن شرایط عادی تنظیم می گردد که در آن صورت تهران یکی از مهره هایی است که روسیه با توجه به شرایط می تواند با آن بازی نماید. با مد نظر قرار دادن این نکات، مدافعان روابط راهبردی تهران و مسکو باید پاسخ دهند که با تکیه بر چه اصولی اعتقاد دارند که روابط ایران و روسیه قابلیت ارتقا به سطح استراتژیک داشته و بحران سوریه صحنه اثبات این قابلیت است. بنظر می رسد رسیدن روابط کشور ها به سطوح استراتژیک الزامات خاص خود را دارد که این قابلیت هنوز در روابط تهران و مسکو وجود ندارد. سخن آخر آنکه ضرورت های ناشی از جغرافیا و تاریخ و حوادث تاریخ معاصر ایران به گونه ای می باشد که حفظ موازنه در روابط خود با همه کشورهای جهان، بدون ورود به قطب بندی تضمین کننده امنیت آن بوده و در محدویت های مانوری ایران، بهترین گزینه می باشد. اگر ترکیه عضو ناتو و روسیه متحد یا همراه ایران در سوریه، می توانند در بحران سوریه کنار هم قرار گرفته مبتکر قطعنامه سازمان ملل در خصوص برقراری آتش بس شوند، بنظر می رسد ما نیز می توانیم با توجه به تجربیات ارزشمندی که در افغانستان و عراق داشته ایم، در نگاهی عملگرایانه متکی بر واقعیت، با اتخاذ سیاست چند وجهی در مسیر حفظ موازنه و منافع خود گام برداریم. ضروری است باز تاکید کنم محاسبات روس ها در بحران سوریه، محاسبات جهانی بوده و دغدغه روس ها از نوع و جنس دغدغه های ایرانی نبوده و نیست. نویسنده: صادق ملکی، کارشناس و تحلیلگر ارشد سیاسی انتهای متن/

حال و هوای «ارزی» آسیای مرکزی در سالی که گذشت

January 4, 2017, 3:08 am

≫ Next: قزاقستان رژیم صدور روادید برای 46 کشور را لغو کرد

≪ Previous: سوریه، صحنه آزمون روابط تهران - مسکو

$

0

0

ایراس: در سال 2016 میلادی ارزش «سامانی» و «صوم» پول ملی تاجیکستان و ازبکستان در برابر دلار کاهش یافت، بر خلاف آن ارزش پول‌های ملی قرقیزستان، قزاقستان و روسیه افزایش پیدا کرده است. بر اساس این گزارش، نرخ رسمی سامانی در سال 2016 در برابر دلار 10.7 درصد کاهش داشته است. کاهش ارزش پول ملی تاجیکستان اساسا در 2 ماه اول سال گذشته (در ماه ژانویه 10.4 درصد و در ماه فوریه 0.3 درصد) به وقوع پیوست. بانک ملی تاجیکستان روند کاهشی نرخ سامانی در 2 ماه اول سال 2016 میلادی در این کشور را با جهش «روبل» روسیه و «تنگه» قزاقستان مرتبط می‌داند. این در حالی است که طی 10 ماه بعدی این سال تغییری در ارزش سامانی در برابر دلار مشاهده نگردید. ارزش رسمی «صوم» پول ملی ازبکستان در سال 2016 با حدود 16 درصد کاهش، از 2809 صوم در برابر یک دلار در ابتدای سال گذشته به 3231 صوم در انتهای سال رسید. روند اصلی کاهش صوم در برابر دلار طی 3 ماه آخر این سال اتفاق افتاده است. کاهش ارزش سامانی و صوم در حالی است که نرخ رسمی «صوم» قرقیزستان در برابر دلار در سال 2016 میلادی تا 8.7 درصد افزایش یافت. در اوایل سال گذشته هر دلار 75.8969 صوم معامله می‌شد که در اواخر سال به 69.2301 صوم رسید. روند اصلی تقویت پول قرقیزی در برابر دلار در ماه‌های فوریه، مارس و آوریل سال گذشته صورت گرفت. ارزش تنگه قزاقستان در سال 2016 نیز با افزایش اندکی (1.9 درصدی) از 340.01 تنگه در برابر هر دلار در ژانویه سال گذشته به 333.29 تنگه در انتهای این سال رسید. در حالیکه در ماه ژانویه سال گذشته ارزش تنگه در برابر دلار کاهش شدیدی داشت در 3 ماه بعدی یعنی تا ماه می، ارزش پول ملی قزاقستان بالا رفت اما از ماه می تا آگوست مجددا روند آن کاهشی شد. ارزش رسمی روبل روسیه در سال 2016 در برابر دلار، 16.8 درصد افزایش یافت یعنی در اول سال گذشته هر یک دلار 72.9299 روبل ارزش داشت در حالیکه، در ابتدای سال جاری به 60.6569 روبل رسید. تقویت شدید پول ملی روسیه در ماه آوریل و می سال گذشته مشاهده گردید. ارزش رسمی «منات» ترکمنستان در سال 2016 با توجه به گزارش بانک مرکزی این کشور بدون تغییر، یعنی 3.5 منات در برابر 1 دلار باقی مانده است. انتهای پیام/

قزاقستان رژیم صدور روادید برای 46 کشور را لغو کرد

January 4, 2017, 3:01 am

≫ Next: قزاقستان 2016؛ از انتخابات زودهنگام پارلمانی تا عضویت موقت در شورای امنیت

≪ Previous: حال و هوای «ارزی» آسیای مرکزی در سالی که گذشت

$

0

0

ایراس: منابع دولتی قزاقستان اعلام کردند از اول ژانویه سال جاری شهروندان 46 کشور مختلف جهان می‌توانند به مدت 30 روز بدون دریافت روادید به این کشور سفر کنند. بر اساس این گزارش، این اقدام دولت قزاقستان در روند افزایش توجه گردشگران و جذب سرمایه خارجی به این کشور موثر خواهد بود. قبل از این تنها شهروندان 19 کشور جهان می‌توانستند بدون روادید وارد قزاقستان شوند اما از این به بعد تعداد کشورهای که دریافت روادید برایشان لغو شده است، افزایش می‌یابد. بنا به این گزارش، شهروندان کشورهای استرالیا، اتریش، بلژیک، بلغارستان، بریتانیا، مجارستان، آلمان، دانمارک، یونان، ژاپن، اسرائیل، اسپانیا، ایتالیا، کانادا، جمهوری کره، مکزیک، نروژ، امارات متحده عربی، پرتغال، سنگاپور، آمریکا، ترکیه، بریتانیا، فنلاند، فرانسه، سوئیس، ژاپن، و ... به مدت یک ماه می‌توانند بدون دریافت روادید به قزاقستان سفر کنند. این در حالی است که شهروندان قزاقستان بدون روادید می توانند به ارمنستان، بلاروس، گرجستان، قرقیزستان، مولداوی، مغلوستان، روسیه و اوکراین به مدت 90 روز سفر کنند. انتهای خبر/ منبع: فارس

قزاقستان 2016؛ از انتخابات زودهنگام پارلمانی تا عضویت موقت در شورای امنیت

January 4, 2017, 3:18 am

≫ Next: اختلاف ایران با شرکت گاز ترکمنستان به داوری بین المللی ارجاع شد

≪ Previous: قزاقستان رژیم صدور روادید برای 46 کشور را لغو کرد

$

0

0

ایراس: انتخابات زودهنگام پارلمانی، اقدامات تروریستی در شهرهای «آکتوبه» و «آلماتی»، تظاهرات علیه قانون جدید زمین، 17 مدال قزاق ها در مسابقات المپیک ریو، تغییر ساختار دولت، عضویت موقت قزاقستان در شورای امنیت سازمان ملل و بازداشت رئیس سابق کمیته امنیت ملی از مهم ترین رویدادهای سال 2016 قزاقستان به شمار می رود.   تغییر ساختار دولت در سال 2016 در ساختار دولت قزاقستان تغییر و تحول قابل توجهی به بار آمد. در 5 می به دستور «نورسلطان نظربایف» وزارت جدید اطلاعات و ارتباطات ایجاد شد. در 13 سپتامر رئیس جمهور قزاقستان مصوبه ای را تحت عنوان «تکامل سیستم مدیریت دولتی قزاقستان» را به امضا رساند که بر اساس آن در این کشور وزارت دیگری با نام وزارت امور ادیان و جامعه مدنی ایجاد شد. در 6 اکتبر رئیس جمهور قزاقستان  اقدام به ایجاد وزارت صنایع دفاعی و هوافضای کشورش کرد. نظربایف 2 روز بعد «کریم ماسیم اف» را از سمت نخست وزیری برکنار و به عنوان رئیس سازمان امنیت ملی قزاقستان منصوب کرد و «باقتجان ساگنتایف» که تا این زمان مسئولیت معاونت نخست وزیری را بر عهده داشت، جانشین ماسیم اف شد. نظربایف همچنین طی فرامینی افراد جدیدی را در سمت های معاونت نخست وزیری، وزارت خانه‌های دفاع، دادگستری، امور خارجه و اقتصاد ملی قزاقستان منصوب کرد. عضویت غیر دائم در شورای امنیت سازمان ملل در ماه ژوئن سال گذشته میلادی قزاقستان به نمایندگی از گروه کشورهای آسیا و اقیانوسیه برای سال های 2017-2018 عضو غیر دائم شورای امنیت سازمان ملل انتخاب شد. از 193 کشور عضو سازمان ملل که در رای دهی شرکت داشتند، 138 کشور از نامزدی قزاقستان حمایت کردند.  قزاقستان نخستین کشور آسیای مرکزی است که به عضویت غیر دائم شورای امنیت سازمان ملل انتخاب شده است.  «آستانه» اعلام کرد که فعالیت های خود طی دو سال عضویت در شورای امنیت سازمان ملل را بیشتر بر روی مسائل مربوط به امنیت جهانی، خلع سلاح هسته ای و عدم اشاعه سلاح های کشتار جمعی متمرکز خواهد کرد. تحلیلگران عضویت قزاقستان در شورای امنیت را موفقیت سیاست خارجی نظربایف عنوان کردند و همچنین بر این نکته اشاره داشتند که این موضوع اجازه می دهد تا آستانه بتواند بین منافع قدرت های جهانی و به خصوص روسیه، چین و آمریکا بهتر مانور دهد. انتخابات زودهنگام پارلمانی در ماه مارس انتخابات زودهنگام پارلمانی قزاقستان برگزار شد. از 6 حزب سیاسی که برای اشغال کرسی های پارلمانی مبارزه کردند فقط 3 حزب به موفقیت دست یافتند. حزب حاکم «نور آتن» 82.15 درصد، حزب حزب دموکرات «آق ژال» 7.18 درصد و حزب کمونیست قزاقستان 7.14 درصد آرای انتخاب کنندگان را به خود اختصاص دادند. «نورلان نگمتولین» که طی سال های 2012-2014 ریاست مجلس قزاقستان را بر عهده داشت دوباره این مسئولیت را بر دوش گرفت. به اعتقاد کارشناسان یکی از اهداف اصلی برگزاری انتخابات زودهنگام پارلمانی جلوگیری از احتمال داغ شدن فضای سیاسی با بهانه مبارزات انتخاباتی و مداخله برخی از کشورهای خارجی بود. اصلاحات زمین و اعتراضات مردم در ماه مارس سال گذشته «ایربالات داسایف» وزیر اقتصاد ملی قزاقستان  اعلام کرد که از اول جولای سال 2016 بیش از 1.7 میلیون هکتار زمین کشاورزی جهت اجاره بلندمدت (از 10 تا 25 سال) از طریق مناقصه به فروش گذاشته خواهد شد. این خبر در شبکه های اجتماعی مباحث داغی را به میان آورد که در نهایت در 24 آوریل باعث اعتراضاتی در شهر «آتیرائو» شد. سپس در شهرهای «آکتوبه» و «سیمی» نیز اقدامات مشابهی صورت گرفت. به اعتقاد تحلیلگران افت قیمت نفت (به یک سوم) و کاهش ارزش 85.2 درصدی «تنگه» (واحد پول ملی قزاقی) بخش های از جامعه این کشور را به شدت آسیب پذیر کرد که اعلام تصمیم فروش زمین بهانه خوبی برای بروز اعتراضات سیاسی را فراهم کرد. البته روحیات ضد چینی در این تظاهرات به صراحت قابل مشاهده بود زیرا در شبکه های اجتماعی و برخی از رسانه های مستقل قزاقی به آن اشاره می‌شد که بخش قابل توجهی از میزان اعلام شده زمین در اختیار چینی ها قرار داده خواهد شد. در پی اعتراضات مردمی بود که داسایف وزیر اقتصاد ملی و «اصیلجان مامتبیک اف» وزیر کشاورزی استعفای خود را اعلام کردند و «غیرت اوسکینبایف» معاون اقتصادی نخست وزیر قزاقستان نیز برکنار شد. در 5 می نظربایف با صدور یک فرمان اجرای بندهای مربوطه قانون زمین را تا سال 2022 به حالت تعلیق درآورد و بعد از آن بود که از تلاش های برخی از احزاب سیاسی و سازمان های اجتماعی برای برگزاری تظاهرات و راهپیمایی در مناطق مختلف قزاقستان جلوگیری به عمل آمد. اقدامات تروریستی در «آکتوبه» و «آلماتی» یکی از رویدادهای غم انگیز سال گذشته در قزاقستان حملات گروه های تروریستی در شهرهای «آکتوبه» و «آلماتی» این کشور به شمار می رود. در 16 خرداد سال گذشته تعدادی از گروههای تروریستی و افراطی به 2 فروشگاه اسلحه و یک واحد نظامی شهر «آکتوبه» حمله کردند که نتیجه آن تعداد زیادی از تروریست‌ها و شهروندان این کشور کشته و زخمی شدند. رئیس جمهور قزاقستان از این رویداد به عنوان یک اقدام تروریستی یاد و 9 ژوئن را در این کشور عزای عمومی اعلام کرد. علاوه بر این صبح 29 تیرماه گروهی از افراد مسلح به یک شعبه پلیس در شهر آلماتی این کشور حمله برده 8 مامور پلیس، 2 غیر نظامی را کشته و چند تن دیگر را به شدت زخمی کردند. درپی این حملات در شهر آلماتی وضعیت شدید امنیتی «قرمز» اعلام و عملیات گسترده ای توسط مقامات ذیربط این کشور صورت گرفت. بازداشت رئیس سابق کمیته امنیت ملی «نورتای دتبایف» رئیس سابق کمیته امنیت ملی قزاقستان به اتهام افشای اسرار دولتی این کشور و سوءاستفاده از مقام خود بازداشت شد. دتبایف به همراه «نورلن بالاتولی» و «نوربایف ارلان» 2 نفر دیگر از مقامات ارشد امنیت ملی قزاقستان 26 دسامبر سال جاری بازداشت شدند که پس از بازرسی از منازل این افراد تعدادی از مدارک محرمانه کشف و ضبط شد. در حال حاضر این افراد در بازداشتگاه موقتی کمیته امنیت ملی قزاقستان قرار دارند و بازرسی علیه آنها ادامه دارد. دتبایف از دسامبر سال 2001 تا فوریه سال 2006 به عنوان رئیس کمیته امنیت ملی قزاقستان فعالیت می‌کرد. وی پس از دست داشتن کارمندان این مرکز در قتل «آلتین بیک سرسن بایف» رهبر مخالفان قزاقستان استعفا کرده بود. 17 مدال قزاق ها در مسابقات المپیک ریو در بازیهای المپیک 2016 «ریو»، قزاقستان در میان کشورهای آسیای مرکزی با بدست آوردن 17 مدال بالاترین رتبه را بدست آورد. در این پیکار جهانی قزاقستان 3 مدال طلا، 5 مدال نقره و 9 مدال برنز بدست آورد. پس از قزاقستان، ازبکستان 13 مدال از جمله 2 مدال طلا،7 مدال نقره و 4 مدال برنز بدست آورد. همچنین تاجیکستان در المپیک ریو اولین مدال طلا پس از استقلال این کشور و تنها مدال این دوره را بدست آورد. قرقیزستان و ترکمنستان نیز در این دوره هیچ مدالی بدست نیاوردند. در مجموع در این دوره از بازیهای المپیک ریو، کشورهای آسیای مرکزی توانستند 31 مدال کسب کنند. انتهای خبر/ منبع: خبرنگار خبرگزاری فارس در دوشنبه،